6.2.2015 | 21:31
,
Πριν λιγες μερες διαγνωστηκα επισημα με καταθλιψη.. απλα.. νιωθω σαν να κουβαλαω ενα βουνο μεσα μου, που μετατρεπεται σε βιολογικο πονο.. ποναω, ποναω και κρυωνω και περπαταω σαν νεκρη και οχι δεν θελω να ειμαι ετσι δεν το ζητησα δεν το θελω αλλο.. ειμαι ανηλικη ακομα θα επρεπε να με νοιαζουν αλλα πραγματα και οχι οι καθημερινες σκεψεις μου. Ενας ανθρωπος στο μετρο, με ρωτησε αν χρειαζομαι κατι, τι να χρειαζομαι;; την ηρεμια μου χρειαζομαι και την ηλικια μου, τα παλια μου ρουχα που δεν μου κανουν πια, κρεμονται.. τα πρασινα καποτε ματια μου που πιστευα οτι θα δουν πολλα και λαμπερα πραγματα στη ζωη, τωρα εχουν γινει γκρι και κοκκινα, τον εαυτο μου χρειαζομαι, "οχι, σας ευχαριστω καλα ειμαι" συγνωμη.
