7.2.2015 | 16:06
Σαν σήμερα...
Πέρσι σαν σήμερα τον είδα για πρώτη φορά... Τι όμορφη μέρα, τι υπέροχη μέρα!!! Με γέλια, με ατελείωτες συζητήσεις, με έντονα κοιτάγματα και στιγμές αμηχανίας κάποιες φορές..Έτσι κύλησαν σχεδόν 2 μήνες και μετά άρχισε η απομάκρυνση...Σήμερα 1 χρόνο μετά και δεν μιλάμε καν! Έχουν χαρακτεί στιγμές μας στην μνήμη μου που δεν μπορώ να τις ξεχάσω με τίποτα, λες και συμβαίνουν τώρα, τόσο ζωντανές..Μου λείπει αλλά διάλεξε να φύγει και εδω και 5 μήνες δεν τον εχω ενοχλήσει καθόλου, εφόσον δεν μου απάντησε ποτέ στα προηγούμενα μηνύματά μου... Και ούτε θα τον ενοχλήσω ποτέ ξανά και ας καίγομαι μέσα μου... Μάλλον δεν ήμουν αυτό που ήθελε..Λίγη αμνησία θέλω, σαν να μην υπήρξε ποτέ στην ζωή μου και να συνεχίσω απο εκείνο το σημείο λίγο πριν τον γνωρίσω....
