ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..να γυρνούσα πίσω,στα σχολικά μου χρόνια.Τότε που ένιωθα χαρούμενη,η ψυχή της παρέας που έδωσα όλο μου τον εαυτό σε εκείνον,που έκανα περήφανους τους γονείς μου.Πέρασα σε μια απαιτητική σχολή σε άλλη πόλη,χώρισα με εκείνον λόγω παράλληλης σχέσης που έκανε,έκανα 2 σχέσεις έπειτα για να καλύψω τα κενά μου,να νιώσω ότι ανήκω κάπου,δεν τον ξεπέρασα ποτέ,τώρα είναι μακρυά σε μια σχέση που ξέρω ότι τον γεμίζει..Αξίζει να του πω ότι μου λείπει?θα το μετανιώσω το ξέρω αλλά θέλω να φάω το χ γιατί έχουν περάσει 5 χρόνια και δεν έχω ξεκολλήσει.Μαζοχιστικό,ξέρω.Μαζί με αυτά η σχολή με πιέζει πολύ,δεν είμαι πια ξέγνοιαστη,λιγοστός χρόνος μιας και τελειώνω φέτος και στην πόλη που σπουδάζω είμαι σε μια παρέα 8 ατόμων που με κανέναν δεν ένιωσα την ανιδιοτελή αγάπη..Είμαι συνέχεια με μούτρα μέχρι κάτω,στενοχωρώ τους δικούς μου με το άγχος μου και δεν απολαμβάνω την υγεία μου και τα νιάτα μου.Νιώθω τόσο μα τόσο αχάριστη