13.2.2015 | 13:33
η πρωτη μου προσπαθεια να γινω συγγραφεας ( Vol.2)
μετα τη φυγη σου,τιποτα δεν ειναι πια το ιδιο...ενιωσα να πνιγομαι,οπως το χαρτι υγειας που πεφτει στη λεκανη και το παιρνει το καζανακι.μαζευω λοιπον τα πραγματα,μπαινω στο αυτοκινητο και ξεκιναω για το εξοχικο μας στη χαλκιδικη.φτανω. το βλεπω και βουρκωνω. μου θυμιζει οσα περασαμε μαζι.γυρω απο το σπιτι μας δεν εχει αλλαξει τιποτα.'ο κηπος του γειτονα λιγο πιο περα,μαζι με τα 2 σκυλια που σε κηνυγουσαν και παραλιγο να σε δαγκωσουν.ακομα ομως δεν μπορω να καταλαβω γιατι μου κρατησες μουτρα για 1 μηνα,οταν σου εδειξα το βιντεο που τραβηξα την ωρα που σε κηνυγουσαν τα σκυλια...μπαινω στην αποθηκη... 1 στρωμα και μια βαρκουλα απο το καλοκαιρι,μεσα στην οποια υπαρχει ενα ψαρι,που το πιασαμε τοτε που ψαρευαμε μαζι. θυμασαι?πεινουσα πολυ,που τελικα το τηγανησα και το εφαγα.δεν αισθανομαι πολυ καλα..μπορει να ηταν και χαλσμενο.καλα κανω εγω και τρωω μονο κρεατικα.μπαινω στο σπιτι και ξαφνικα μου ερχεται λιποθυμια απο τη μυρωδια..βλεπεις,τοσο καιρο ειναι κλειστο.μια μυρωδια μουχλας,σε συνδυασμο με μια μυρωδια χαλασμενου αυγου και παπουτσια ποδοσφαιριστη μετα απο 5 συνεχομενα παιχνιδια. το μπανιο πεντακαθαρο,αν εξαιρεσεις τις κατσαριδες και τις αραχνες που απολαμβαναν το μπανιο τους εκεινη την ωρα και τις ενοχλησα... ο νεροχυτης πεντακαθαρος,αν εξαιρεσεις τον τονο γλιτσας και βρωμιας που ειχε πιασει,παρομοια με το λιπος που αφηνει η τηγανια μετα απο 2 μερες...το σπιτακι του σκυλου μας,εμεινε ανεπαφο και πλεον κατοικειται απο μια οικογενεια φιδιων..μετακομισαν εκει πριν 1 χρονο,καθως πουλησαν το σπιτι τους για τον φιδογιο που ηθελε να σπουδαει φιδοιατρικη-φιδολογια... αυτα αγαπη μου.θα σου γραψω συντομα για την επισκεψη στο σπιτι των παππουδων μουσε φιλω γλυκα...