ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θα ήθελα να πω κι εγώ πώς αισθάνομαι.. είμαι με το αγόρι μου 1,5 χρόνο μαζί.. πριν τα φτιάξουμε είχα ένα κόλλημα με ένα παιδί που δεν είχε συμβεί τίποτα μεταξύ μας εκτός από δύο φιλιά, το απωθημένο μου ας πούμε.. επειδή μένουμε αλλού ο ένας από τον άλλον ήταν δύσκολο να γίνει κάτι μεταξύ μας, παρ'όλα αυτά εμείς μιλούσαμε καθημερινά για ώρες στο fb. ήταν το άτομο που θα του έλεγα ό,τι σκεφτόμουν, ό,τι με απασχολούσε, ήταν εκεί όταν ήθελα να μιλήσω.. όταν τα έφτιαξα με το αγόρι μου στην αρχή προσπάθησα να σταματήσω να του μιλάω γιατί δε το θεώρησα σωστό. το ήξερε ότι είχα αγόρι κι αυτός είχε κοπέλα, αλλά μιλούσαμε γιατί κι αυτός αισθανόταν ότι ό,τι πρόβλημα είχε θα μιλούσε μαζί μου για να ξεχαστεί. όταν μιλάγαμε υπήρχαν και υπονοούμενα που εγώ βέβαια προσπαθούσα να τα σταματήσω και του έλεγα ότι δεν είναι σωστό να μιλάμε έτσι. Αυτός μετά από κάποιο διάστημα χώρισε και τα υπονοούμενα στην κουβέντα μας ήταν πολύ περισσότερα απ' ό,τι πριν. εγώ του υπενθύμιζα ότι με φέρνει σε δύσκολη θέση και δεν είναι σωστό, βέβαια ενώ αυτός τις άλλες φορές υποχωρούσε τώρα συνέχιζε και μου έλεγε ότι γιατί δεν είναι σωστό και νέα παιδιά είμαστε και μου ζητούσε να βγούμε. σιγά σιγά απομακρύνθηκα και σταμάτησα να του μιλάω. αυτός το καταλάβαινε και μου έστελνε ότι το ξέρει ότι δε θέλω να μιλάμε πια. δε γινόταν να μιλάμε και του είπα όλα όσα με προβλημάτισαν και του είπα ότι όντως δε θέλω να μιλάμε πια γιατί με φέρνει σε αμήχανη θέση. αυτός το δέχτηκε και μου είπε ότι ήμουν κομμάτι της ζωής του και θα του κακοφανεί τώρα που δε μιλάμε.. έχουμε να μιλήσουμε 3 μήνες. όσο και να θέλω να δω τι κάνει δε του στέλνω γιατί ξέρω ότι θα ξαναρχίσει όλο αυτό που ήθελα να σταματήσω. το αγόρι μου το αγαπάω πάρα πολύ και δε θα ήθελα ποτέ να του κάνω κάτι κακό! αλλά κάθε φορά που μαλώνω με το αγόρι μου σκέφτομαι ότι έκανα βλακεία που σταμάτησα να μιλάω με τον άλλον, έστω και φιλικά από την δική μου πλευρά.. αυτά ήθελα να εξομολογηθώ, να τα βγάλω από μέσα μου..