ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο χάλια νιώθω σήμερα! Είμαι σε μια ξένη πόλη. Μόνη. Χωρίς φίλους. Χωρίς έρωτα. Χωρίς τίποτα. Γιατί να είμαι τόσο άτυχη πια! Άνθρωποι που αγαπούσα, περνούσα τέλεια μαζί τους και ήθελα κοντά μου έπρεπε να φύγουν για δικούς τους λόγους και έχω μείνει με μια ύπουλη, πονηρή και απαίσια > που αναγκάζομαι να υποστώ για τα μάτια του κόσμου ας πούμε, για να κάθεται κάποιος δίπλα μου στη σχολή ας πούμε, για να μη στέκομαι μόνη μου και αυτό σπανίως. Χίλιες φορές να ήμουν μόνη μου κυριολεκτικά όμως. Γιατί για αυτή παιδιά μου σημασία δεν έχει η ποιότητα αλλά η ποσότητα. Δεν τη νοιάζει να περνάει καλά. Τη νοιάζει να κάθονται δίπλα της δέκα άτομα και ας είναι και εχθροί της. Δεν μου λέει ποτέ να βγούμε για παράδειγμα. Το εξής χαρακτηριστικό: αχ έχει το τάδε γεγονός σήμερα. Θα πας; με ρωτάει... Άμα θες πάμε της έλεγα γιατί τώρα τη γράφω όπως με γράφει. Η απάντηση της: Όχι μωρέ τι να κάνουμε εμείς οι δυο; αν ήμασταν μεγάλη παρέα να πηγαίναμε. Πραγματικά είναι από τους χειρότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Δεν τη μπορώ. Προτιμά να κάθεται μόνη της σπίτι παρά να πάμε μια βόλτα. Βέβαια η μοίρα της τα έφερε ανάποδα παρά το τόσο > χαρακτήρα της. Τι να πω! Θέλω να ξεκοψω. Σκέφτομαι όμως μήπως διορθωθεί. Αλλά και πάλι μόνη μου είμαι. Θα ξεκοψω και θα αρχίσω διάφορες δραστηριότητες να γνωρίσω νέο κόσμο. Ήθελα να εκφράσω το θυμό μου. Αυτό.