ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μία κοπέλα 23 χρονών, σπουδάζω, έχω τη ζωή μου, έχω κάνει τις σχέσεις μου με άντρες (όχι μακροχρόνια). Επίσης έχω ερωτευτεί και έχω πληγωθεί, έχω φάει μεγάλα κολλήματα, έχω περάσει και καλά και κακά. Απόλαυσα το σεξ με -αν όχι όλους- τους περισσότερους από αυτούς. Πριν 4 χρόνια λοιπόν, είμαι στο facebook και βλέπω ένα βιντεάκι (χιουμοριστικό) στο οποίο μίλαγε μία κοπέλα (τύπου tomboy). Απόλαυσα το βίντεο και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, ωστόσο προχώρησα και στα επόμενα βιντεάκια που είχε ανεβάσει η ίδια. ...κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι άρχισα να απολαμβάνω την ίδια... Δεν συνειδητοποίησα όμως ακριβώς αυτό που είχε συμβεί μέσα μου, για αυτό και δεν θεώρησα ότι χρειαζόταν να δώσω βάση σε αυτό (πχ λέγοντας το σε κάποιον). Πέρασαν τα χρόνια όμως και αφενός η κοπέλα αυτή γυρνούσε στο κεφάλι μου υποσυνείδητα, αφετέρου είχα παρόμοιες (όχι τόσο έντονες όμως όσο με εκείνη) αντιδράσεις και με άλλες που έβλεπα στην καθημερινότητα. Πέρυσι λοιπόν, αποφάσισα να της μιλήσω. Να υπενθυμίσω ότι δεν την ήξερα την κοπέλα, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Της στέλνω αίτημα στο facebook, μιλάμε και με όλο το θάρρος της είπα όλα αυτά που προσπαθώ να σας περιγράψω τώρα. Της εξήγησα την κατάσταση και πως αισθάνομαι. Στο τέλος του (μονολόγου μου), την ρώτησα αν θέλει να πάμε για καφέ. Δεν έχω ιδέα πώς πρέπει κανείς να δράσει σε αυτές τις περιπτώσεις, οπότε και θεώρησα ότι πρέπει να κάνω ό,τι θα έκανα με έναν άντρα.Η κοπέλα το είδε, μου απάντησε όμορφα και ωραία ότι οκ, είναι φυσιολογικό, αλλά είναι ερωτευμένη με την κοπέλα της και δεν είναι σε φάση για κάτι άλλο. Ωστόσο εγώ το εξέλαβα ως πανηγυρικό άκυρο σε κάτι που ούτε ήξερα να διαχειριστώ, ούτε ήξερα σε τι αποσκοπούσα πραγματικά από όλο αυτό. Η ταχυπαλμία, το άγχος και η αμηχανία με κυρίευσαν όσο της μιλούσα χωρίς να μπορώ να εξηγήσω γιατί. Έκτοτε, χωρίς να ντραπώ, κρυφά και μόνη μου τελείως, άρχισα να πηγαίνω σε μαγαζιά είτε λεσβιάδικα είτε str8 friendly (τα οποία είχα googlάρει από πριν). Άρχισα να αισθάνομαι ελευθερία, άνεση και μία τάση να επεξεργάζομαι τον κόσμο γύρω μου. Εν τέλει, η μίνι εμπειρία από τα μαγαζιά αυτά με έκανε να καταλάβω ότι ήμουν άνετη στο να τις κοιτάζω και να με κοιτάνε, καθώς και ότι το ευχαριστιέμαι όλο αυτό πολύ. Δεν μπορώ να κρύψω ότι με τρώει να ξαναπάω και να τεστάρω τον εαυτό μου (γιατί ουσιαστικά το έκανα για να δω την δική μου αντίδραση). Συνειδητά ήμουν απόλυτα σύμφωνη στο να "φασωθώ" μαζί τους. Σεξουαλικά πάλι δεν κατάφερα να συμπεράνω κάτι γιατί δεν ξέρω πώς είναι, ούτε ξέρω πώς να το επιδιώξω και ούτε καν ξέρω στην τελική πώς θα αντιδρούσα αν τα πράγματα έφταναν σε εκείνο το επίπεδο. Μου αρέσουν συγκεκριμένες γυναίκες, μπορώ να τις φανταστώ σεξουαλικά και το κάνω. Εντούτοις η στάση μου προς τους άντρες δεν έχει αλλάξει αλλά το όλο θέμα με τις γυναίκες με επηρέασε στο να "συγκεντρωθώ" να "λυσω" αυτή μου την απορία. Θέλω απλά να μου πείτε τη γνώμη σας με απόλυτη ειλικρίνεια: Τι ακριβώς συμβαίνει; Διότι εκτός του ότι τρομάζω στην έκβαση που θα πάρει το θέμα εάν δοκιμάσω, αφετέρου αισθάνομαι αμήχανα.υ.γ Μπορείτε να μου απαντήσετε είτε εδώ, είτε στο e-mail μου