ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα γράψει αυτή την εξομολόγηση...http://www.lifo.gr/confessions/view/157690Από τότε σταμάτησα να μιλάω με αυτό το παιδί. Μια μέρα συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα κατάστημα, μπαίνει μέσα και εννοείται δεν του μίλησα και με ρώτησε "τι κάνω" εγώ απάντησα με ένα απλό "γειά", και γενικά ήμουν απόμακρη ενώ αλλοτε θα πιάναμε κουβεντούλα. Έφυγε και δεν με αποχαιρέτησε όπως συνήθιζε να κάνει πάντα (φυσικά και δεν με ενόχλησε, αναμενόμενο ήταν). Σήμερα τον ξαναπετυχαίνω, και μου μιλάει κανονικότατα και ευγενικά όπως πάντα σαν να μην συμβαίνει τίποτα, εγώ είπα πάλι ένα απλό και αδιάφορο "γειά", ενώ άλλοτε θα του μιλούσα ευγενικά με χαμόγελο όπως κι αυτός. Γενικά είμαι παντελώς αδιάφορη απέναντι του από τότε. Ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλάει σε όποιον γουστάρει, δεν αρέσουμε σε όλους δεκτό και σεβαστό, αλοίμονο. Από την στιγμή όμως που δεν είχε προηγηθεί κάτι αρνητικό μεταξύ μας, εφόσον δεν κάνουμε παρέα ούτε έχουμε κοινούς φίλους, ποιός ο λόγος; δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την συμεπριφορά, όχι οτι δεν έχει δικαίωμα αλλά... ή μου μιλάς ή δεν μου μιλάς! Είναι κρίμα γιατί ήταν το μοναδικό άτομο που ξέρω και είχα σε μεγάλη εκτίμηση περίπου 6 χρόνια όσο γνωριζόμαστε (σπάνια βρίσκει κανείς τέτοια άτομα). Anyway, ξέρω ότι το μεγαλοποιώ το θέμα και δεν αξίζει να ασχολούμαι, απλά σπάζομαι με αυτές τις συμπεριφορές!Λέτε να υποχωρήσω και να συνεχίσω να του μιλάω σαν να μην συμβαίνει τίποτα; κι ας με έχει βγάλει από τους φίλους του στο facebook;First world problems!