19.2.2015 | 22:58
Σημερα δεν πήγα στο σχολείο γιατι χιονιζε
Και η μαμά μου βρήκε την ευκαιρία να μου βάλει τις φωνές. Εχω αγανακτήσει με την κωλοσταση της γιατι ούρλιαζει με μανία κάθε που λείπει ο μπαμπάς. Ακούω τις φωνές της και με πιάνει ενα γαργαλητό στο στομάχι, επειτα το σκέφτομαι καλυτερα θελω να της πω μια γερή μαλακια για να το βουλώσει. Ειχα μια απαίσια μερα και θελω να βγάλω απ τα πνευμονία μου οτι ειναι μια καργιολα του χειριστου είδους, αλλα θα γινόμουν υπερβολική στα ματιά του μπαμπά που την υπεραγαπάει (επειδη την αγαπούσα εγώ). Αυτό ισχύει και για τις δυο θείες μου που μένουν μαζί μας γιατί μας βοηθάνε στα οικονομικά του σπιτιού. Ειδικά τη μια την πιάνει ενα αλόγιστο θράσος και θέλει όλο να απομονώνεται γιατι της μαυρίζει η ψυχή όλη η δυστυχία που κυοφορούμε. Πέρασε πια στην άλλη άκρη.Μάλλον έμοιασα σε εκεινη, ετσι λέει η μάνα μου. Βγάζω απωθημένα που έκρυβα μήνες.Ευχαριστώ εξομολογήσεις που με βοηθήσατε.