24.2.2015 | 02:16
εχει λιγο καιρο
που αισθανομαι περισσοτερη δυσφορια απο οτι συνηθως και βαριεμαι επιπονα τα παντα. τα παντα ομως, ετσι; νιωθω γελοια η ιδια αλλα και ολα αυτα που περνανε απο τα ματια μου μπροστα. νιωθω οτι ζω μια παραισθηση- κατι που με τρελαινει και προσπαθω να καταλαβω συναισθηματικα ποια ειμαι. τον ψυχολογο τον εκοψα γιατι δεν ταιριαζαμε και εξαλλου no money no honey. νιωθω να βουλιαζω σε τελμα. η υπομονη τελειωνει η καρδια μου ραγιζει. προσπαθω να μην τα παρατησω και να μην φυγω για αλλου αλλα η καθε μερα επιβεβαιωνει αυτα που φοβαμαι. δεν ειμαι ο ανθρωπος κανενος
