ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι κολλητή μου αλλά την ζηλεύω.Γίναμε φίλες σχεδόν τυχαία και ανακαλύψαμε πως έχουμε κυριολεκτικά τα πάντα κοινά: ακόμα και οι παραξενιές μας ίδιες ήταν. Γελάσαμε, αγκαλιαστηκαμε, ανακαλύψαμε, και περάσαμε τέλεια.Η μόνη διαφορά πως εγώ δεν είμαι όσο όμορφη & ταλαντούχα, συνδυαστικά δηλαδή, όσο εκείνη. Είναι πανέμορφη. Δηλαδή, μπαίνει στο μετρό και όλοι ανοιγουν το στομα τους να την κοιτάξουν. Έχει τέλεια χαρακτηριστικά σε όλα. Είναι ειλικρινά κούκλα (δεν το λέω απλά εγώ, το λένε ολοι) και μοιάζει σαν ηρωίδα βιβλίου. Είναι τόσο ταλαντούχα και ενώ ασχολούμαστε με ακριβώς τα ιδια πραγματα, εγώ εχω δουλεψει χρόνια και προσπαθώ συνεχώς σε αυτον τον τομέα, εκείνη μόλις ξεκινάει και ολοι την προτιμούν.Είμαι τρομερά περηφανη για εκεινη και την αγαπω πολύ, αλλά ζηλεύω που μπορεί και έχει τοσο φυσικο ταλέντο και ομορφιά και τα καταφέρνει καλύτερα απο εμένα. Εννοώ, πασχιζω και αγωνιζομαι εδω και χρόνια σε αυτη τη τέχνη και εκείνη με μισο χρονο προσπάθειας θεωρείται εξαιρετική και τρομερή. Και είναι.Δεν είμαι αρκετά ξεχωριστή, όσο περίεργη ας νιώθω, δεν είμαι αρκετά ξεχωριστή για να καταφέρω ο,τι εχει εκείνη. Και αμα μας βλέπατε μαζι, εκείνη θα προσέχατε, όχι εμένα.Δεν τα λέω αυτά απο πικρα! Σας ορκίζομαι πως την αγαπώ τρομερά και δεν θα τα έλεγα αυτά ποτέ σε κανέναν, απλά τα νιώθω μέσα μου και με κανουν να ντρέπομαι που δεν είμαι πιο χαρούμενη για όλη τη κατάσταση. Απλά να την γνωρίζουν οι καθηγητές σου, οι φιλοι σου, οι αγαπημένοι σου άνθρωποι, και να μην μπορουν να βγάλουν τα μάτια της απο πάνω της;;; Να σου μιλάνε για εκείνη και το ποσο ξεχωριστή είναι για καιρό μετά;;;Δεν ξέρω πως να ισχυροποιήσω το εγώ μου ώστε να μην νιώθω άσχημα που δεν ξεχωρίζω όσο εκείνη. Είμαι τρομερά ευαίσθητη και συναισθηματική, και έτσι όλα αυτά με επηρεάζουν. Και δεν είμαι ούτε άσχημη ούτε απλή, συνήθως με λένε όμορφη και γλυκιά, απλά σε φυσιολογικά όρια, όχι όπως εκείνη - και ναι, ζηλεύω.Δεν ξέρω τι να κανω... σας παρακαλώ βοηθήστε με, ειναι φυσιολογικο να νιωθω ετσι;; πως θα το αφησω να μην με επηρεάζει τοσο;;; :(