ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για τελευταία φορά, λίγο πριν τη σχολή, στο σταθμό του ηλεκτρικού. Ήρθε να πάρει τα αποτελέσματα του εξαμήνου, τελείωσε. Ήμασταν στο ίδιο βαγόνι αλλά δεν τον είχα καταλάβει. Μόλις βγήκαμε από το τρένο, τον είδα από πίσω και είπα μέσα μου «αυτός είναι»!! Δεν του μίλησα, ήθελα τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω, αλλά δεν ξέρει πώς νιώθω για εκείνον. Περπάταγα αργά από πίσω του, δεν ήθελα να με καταλάβει, εκείνη τη στιγμή έκλεβα όσο περισσότερες εικόνες από εκείνον μπορούσα. Η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά. Ήταν χαρούμενος, κι εγώ τόσο θλιμμένη επειδή δεν θα τον ξαναέβλεπα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο του, όπως δεν θα ξεχάσω και τα χείλη του, κι ας μην τα φίλησα ποτέ.