ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για λύστε μου ρε παιδιά μια απορία. Γιατί όταν βρισκόμαστε με έναν άνθρωπο που και οι δυο γουστάρουμε πραγματικά, αλλά τα «θέλω» μας και οι ανάγκες μας είναι διαφορετικές και εκ διαμέτρου αντίθετες και φαίνεται από την πρώτη κι όλας στιγμή, γιατί εμείς επιμένουμε να μένουμε εκεί κολλημένοι, σε μια ατελείωτη «μάχη» επικράτησης, που δεν έχει ποτέ, μα ποτέ νικητή? Επί πλέον παίρνουμε το ρόλο του θύματος και αρχίζουμε να ρίχνουμε ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Πιο συγκεκριμένα. Είσαι με κάποιον που δε θέλει σχέση. Εσύ θέλεις σχέση. Τα βρίσκεται κάπου στη μέση. Και ο καιρός περνάει. Η αρχική όμως επιθυμία του καθένα κάποια στιγμή βγαίνει στην επιφάνεια και δεν μπορεί να κουκουλωθεί με μεσοβέζικες καταστάσεις. Γιατί δεν αφήνει ο ένας τον άλλον να πάει στο καλό??? Γιατί συνεχίζουν τον πόλεμο της διεκδίκησης από τον εαυτό τους? Μένοντας σε μια κατάσταση που ο ένας δίνει ψίχουλα στον άλλον και κανείς δεν είναι ευχαριστημένος? Που και οι δύο έχουν παράπονα? Που όμως όταν συναντιούνται δεν μπορούν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλον? Γιατί????