ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλεπω δυο δρομους στη ζωη μου,και δεν μ αφηνουν καν να επιλεξω.Τα εχω ζησει και τα δυο το πρωτο στα οψιμα φοιτητικα μου χρονια,το δευτερο στα πρωιμα,και τωρα μετα απο παρεμβασεις οικογενειας,ψυχιατρων,δικου μου σπασιματος νευρων,βρισκομαι παλι στη φαση 2. Το παιζω κατι που δεν ειμαι version 1 :Μοντελε κορμαρα 1.Προσπαθω να εχω το σωμα που εγω ΘΕΛΩ(και οι πιο πολλες κοπελες στην γενια μου),αυτο που θα νιωθω ωραια να βλεπω τον εαυτο μου στις φωτογραφιες,που θεωρω ωραιο και θα μου επιτρεπει να ειμαι περηφανη,και να φοραω τα ρουχα που μου αρεσουν, και να ακουω ποσο αδυνατη ειμαι,και μου την πεφτουν τα μαλα.Ζωντας με τρομο,αυπνιες, λαχανα και χτυπωντας το κεφαλι μου στον τοιχο οποτε ξεπερασω το πλαφον θερμιδων που απαιτειται για να παω κοντρα στη φυση κα το σωματοτυπο μου,με το φοβο οτι αν πιω εστω και λιγο αλκοολ ,που ετσι κι αλλιως δεν το επιτρεπει η διατροφη μου θα παω να φαω το συμπαν,προσπαθω να κρυβω τις διατροφικες μου συνηθειες,εχω την πεινα και τις θερμιδες διαρκως στο μυαλο μου,κατεβαζω καφεδες,τσαγια,ποτα zero και καπνιζω σαν φουγαρο για να κρατηθω.Περιστασιακα χανω τριχομπαλες/ορεξη για σεξ/περιοδους. Το παιζω κατι που δεν ειμαι version 2 :Περηφανη γυναικα με καμπυλες 2.Αποδεχομαι το σωμα μου.Δηλαδη δεν σταματαω να γυμναζομαι/τρεχω/ κλπ ,ακολουθω ανθρωπινη ισορροπημενη διατροφη με πολιτικα ορθες θερμιδες αλλα πρεπει να εχω το γνωθι σαυτον,να φοραω μονο μακριες φουστες η μπλουζοφορεματα που κρυβουν την τεραστια περιφερεια μου,και παριστανω οτι μου αρεσω,παρ ολο που με βλεπω στις φωτο και θελω να κλαψω.Επισης και κυριως εχω μια καποια ηρεμια,αλλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΣΤΑΝΤΑΡ, πρεπει να ευχαριστω τον καθε αλβανο του δημοτικου που εχει αρκετα χαμηλα στανταρ για να παει μαζι μου,και εγκαταλειπω για παντα την ελπιδα να με εκτιμησει καποιος με νοημοσυνη,γιατι θα βλεπει τα κιλα μου σαν ηθικο ελαττωμα,σε σχεση με τις φυσιολογικες skinny κοπελες που τον περιτρυγυριζουν. Οχι δεν ειμαι παχυσαρκη, ειμαι παχουλη,και μισω το concept του να εισαι παχουλη (και δη αχλαδοειδης,aka εχω thigh gap και στα 56 κιλα,χωρις να εχω καν πολυ αδυνατα ποδια,ενω εχω "κ**λαρα' και "αθλητικο κορμι' στα 46 που ψοφοπειναω σα λυκος ,λογω Πολυ ευρειας κατασκευης της περιφερειας μου) Αν ηταν μονο συνειδητη επιλογη μου θα διαλεγα το 1.Να αφησω τις σειρηνες των γιατρων που ειναι 50 χρονων και 100 κιλα και δεν εχουν ιδεα για τι πραγμα μιλαμε και θελουν μονο το πενηνταευρο που δεν μου περισσευει, να με πεισουν οτι αξιζει να ζω μια ζωη και να μην ειμαι αυτη που θελω εμφανισικα,και συνεπως κοινωνικα?