ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ηθελα αποψεις πανω σε ενα προσωπικο μου ζητημα. Θα το θεσω οσο πιο αντικειμενικα γινεται γιατι δεν ειναι ευκολο να απαντας σε καποιον μη ξεροντας τον. Πριν 5 χρονια γνωρισα μια κοπελα και απο τοτε ειμαστε φιλες, πολυ καλες. Γενικοτερα ειχε την αναγκη καθε φορα που της συνεβαινε κατι να μου το λεει γιατι ηθελε μια γνωμη και με εμπιστευοταν. Πριν καποιους μηνες εγω εφυγα στο εξωτερικο για μεταπτυχιακο. Ετυχε εκεινο το διαστημα να συμβει κατι ασχημο στη ζωη της. Στην αρχη δεν ενιωθα καλα γιατι δεν ημουν εκει να τη στηριξω. Προσπαθησα να της στελνω μηνυματα, να της δινω κουραγιο και θαρρος. Σ'αυτες τις περιπτωσεις δε μπορεις να κανεις και πολλα. Ο πονος δεν περναει ετσι απλα. Παρατηρησα οτι απο την πλευρα της δεν υπηρχε πρωτοβουλια για επικοινωνια. Ελεγε ναι θα τα πουμε, αλλα ποτε δεν τα λεγαμε. Το απεδωσα στην ασχημη ψυχολογικη της κατασταση και στο οτι ειμαι μακρια. Εβλεπα βεβαια στο facebook οτι βγαινει αρκετα και βλεπει πολλα ατομα. Προσφατα γυρισα για να δω την οικογενεια και τους φιλους μου. Εκεινη εκανε σαν να μην υπαρχω, δεν απαντουσε στα μηνυματα. Της εστειλα να βρεθουμε για να τη ρωτησω απο κοντα τι εχει γινει. Παλι το γνωστο αοριστο ναι απαντησε. Στα γενεθλια μου δε μου ειπε ουτε ενα χρονια πολλα. Συνεχεια μου δειχνει οτι βγαινει με αλλους και περνα καλα και μοιαζει σα να μην τη νοιαζει η φιλια μας. Αν ηταν μια γενικοτερη φαση στη ζωη της που θα ειχε κλειστει στον εαυτο της, θα το καταλαβαινα αλλα τωρα δε βρισκω εξηγηση και εκεινη φαινεται δε θελει να μου τη δωσει. Οταν ομως εχεις καποιο θεμα με εναν πολυ καλο φιλο καθεσαι, το συζητας και το λυνεις. Δε φερεσαι ετσι.