15.3.2015 | 12:18
Μνήμες που πονάνε
Σήμερα είδα μέσα από το διαδίκτυο ότι βρέθηκε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης!τα μάτια μου βούρκωσαν και σκέψεις πολλές ήρθαν στο μυαλό μου, δυσάρεστες αναμνήσεις ανασύρθηκαν που με τα χρόνια προσπάθησα να θάψω .τότε...πριν από 15 χρόνια όταν στο γυμνάσιο ήταν χρόνια μαρτυρίου και εξευτελισμοί από μια ομάδα αγοριών , βλέποντας με να είμαι αδύναμος και να μην μπορώ να σηκώσω ανάστημα. καταριομουν την ήμερα που γεννήθηκα. οι γονείς μου να μην ξέρουν τίποτα με ένα πάτερα αυταρχικό, (ίσως δεν ήξερε πως να εκφράσει και την αγάπη του) να βρίσκομαι σε ένα αδιέξοδο και να μην βλέπω πουθενά μια ηλιαχτίδα για να μπορέσω να ελπίζω. γυρνούσα σπίτι κλαίγοντας χωρίς να το καταλάβει κανείς και η μητέρα μου στην κοσμάρα της να με πιέζει να κοινωνικοποιηθω. δεν ξέρω πως τα κατάφερα και επέζησα αλλά τα τραύματα έμειναν ανεξίτηλα. ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΟΖΗΤΟΥΣΕΣ.