ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.3.2015 | 22:49

Υπάρχει και bulling ... προσωπικό..

Ψάχνω ατελέσφορα, ίσως και ανούσια να βρω μια λύση. Ψάχνω για λεπτά πολλά, ώρες, μέρες. Διαβάζω άρθρα, βιβλία, γνωμικά, δόγματα σοφών θεωρητικών της φιλοσοφίας και της ψυχανάλυσης. Πουθενά δεν είναι γραμμένη η λύση στον κόμπο μου. Αυτόν του λαιμού που με πνίγει συνεχώς και των δύσκολων περιστάσεων που ζω. Όλα στην παθητική ή τη μέση φωνή, λες και δεν είμαι εγώ που τα δημιούργησα. Κάνω πως δεν καταλαβαίνω το απλούστατο. Αρκεί να πάρω ανάποδα το δρόμο που με έφερε εδώ για να βρω τις αιτίες, τόσο εύκολο να το σκεφτείς και να το … πράξεις άραγε; Δεν ξέρω πόσοι είναι οι θαρραλέοι, εγώ όχι. Πώς να αναμοχλεύσεις τόσο ψύχραιμα και πώς να διαχειριστείς τα λάθος μονοπάτια που ολότελα ηθελημένα πήρες άλλοτε, με σώας τα φρένας και ήσυχη καρδιά; Πώς να σκαλίσεις τις πληγές από τα τραύματα που σου προκάλεσαν ταξίδια σε επικίνδυνα άγνωστα μέρη, τότε που πίστευες πως όλα τα μπορείς αρκεί να κάνεις την αρχή και να έχεις όραμα; Προσπαθώ να κάνω ένα μόνο βήμα προς τα πίσω με τρόμο αληθινό και κλειστά μάτια. Στον ύπνο τον τρόμο τον περνάς για όνειρο, εφιάλτη που θα λήξει μόλις ξυπνήσεις στον ήρεμο κόσμο σου. Κι έτσι είναι πιο ανεκτός ο πόνος της προσωπικής απόρριψης. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι, ξέροντας πως θα κοιμηθώ πριν προλάβουν τα δύσκολα να εισβάλλουν στο μυαλό μου. Αναλύω τα γεγονότα, τα πασπαλίζω με ζάχαρη για να κατέβουν πιο εύκολα από τον κομπιασμένο λαιμό, απαλύνω συνειδήσεις, δίνω αφέσεις αράδα, γίνομαι η αγία που θεωρώ πως είμαι αλλά ο κόμπος δεν λύνεται. Και τώρα που γράφω κλείνω πάλι τα μάτια. Και ακούω μουσική, που εξευγενίζει τα ήθη. Μπορείς κοπελιά ; Άσε τις υπεκφυγές και στάσου μπροστά στο βουνό που καλείσαι να ανέβεις. Μπορείς να δεχτείς την αντίθεση στο λόγο, στη σκέψη, στην πράξη για το κέρδος της αποδοχής? Ή της ηρεμίας σου? Μπορείς να καθυποταγείς ως σου ορίζουν και να πάψεις να πολεμάς για την λογική ή προσωπική σου πρακτική? Η λύση μια απάντηση μόνο, μια λέξη μόνο και έχεις τα πάντα ή τίποτα, απ’ όσα φυσικά σου δίνονται, αν ακόμη ισχύει πως σου δίνονται. Λύνεις καβγάδες, συνύπαρξη, απασχόληση, σπουδές, κερδίζεις τον άντρα που ονειρεύτηκες και χάραξες στη ζωή σου. Έλα, είναι απλό το ερώτημα, αυτά όλα μαζί ή εσύ, οι ιδέες, η αυτοεκτίμηση, η αδιαλλαξία μπρος στο παράλογο; Γιατί να είμαι τόσο δειλή Θεέ;Ν.
 
 
 
 

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon