ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ψυχούλα όμορφη και αθώα..ελπίζω τουλάχιστον εκεί να ηρεμήσεις..να γαληνεψει η ψυχή σου. Δεν σε ξέρω Βαγγέλη,κι όμως σε αγάπησα όπως πολλοί αλλοι.Σπαραξε η καρδιά μου όταν με πήρε τηλέφωνο το πρωί η φιλη μου και μου είπε για σένα Βαγγέλη. Αγωνιουσαμε για σένα.Διαβαζαμε συνέχεια και βλέπαμε συνέχεια για σένα. Σήμερα μιλούσα επί ώρες με την φιλη μου για αυτό..για το bullying γενικά..για τα αθώα παιδιά που φεύγουν για το ΤΊΠΟΤΑ. Αποκλείω προσωπικα το γεγονός της αυτοκτονίας αλλά αμα υπάρχει εξουσία από πάνω θα κουκουλωθεί και θα το παρουσιάσουν σαν αυτοκτονία. Γιατι πολύ απλά όλοι είναι πουλημένοι.Ειδικά το μαχαίρι κάνει μπαμ ότι είναι στημένο! Καλά είναι πέντε άτομα και κανένας δεν έχει εγκέφαλο.Ελπίζω να τιμωρηθούν και με το παραπάνω. Οι δε βουλευτές θα βάλουν το κουλο τους για να τους καλύψουν πάλι. Τι να πω.Όλοι είναι ατομικιστες και ανθρωπότητα δεν υπάρχει. Λυπάμαι.Πολύ. Α ρε Βαγγέλη έφυγες και εσυ. Θέλω να κλάψω. Πραγματικά αν ποτέ δω καταστάσεις bullying δεν θα το αφήσω έτσι.Θα κάνω ότι μπορώ για να το σταματήσω.Μέχρι τώρα δεν εχω δει κάτι τέτοιο. Υπήρξα όμως θύμα ήπιας μορφής bullying . Στο δημοτικό. Με φώναζαν κατσίκα. Αυτό κράτησε μέχρι γυμνάσιο. Δεν είχα παρέες..μετά γνώρισα δύο κοπέλες δίδυμες πολύ καλές και κάπως ανέβηκα..Τώρα όλοι αυτοί έχουν ωριμάσει. Και συν το ότι είμαι από Ρωσία με έβλεπαν σαν εξωγήινο πλάσμα. Εγώ ήμουν κλειστή,ντροπαλη. Ζούσαμε σε ένα χωριό ,μετά μετακομισαμε στην πόλη. Σαν να βγήκα κάπως από το καβούκι του χωριού και μπήκα στην πόλη και κάπως πελαγωσα.Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια μέχρι ένα σημείο. Όταν ήρθαμε Ελλάδα δεν ηξερα τίποτα..ήρθα και στην μέση της χρονιάς. Με προσπάθεια όμως και διάβασμα έφτασα στο επίπεδο των άλλων παιδιών και ήμουν πολύ καλή.Ήρθαμε στην πόλη.Εκτοτε τα παρατησα.Γιατί; γιατί ντρεπόμουν να σηκώσω χέρι να πω μαθημα η κάτι.Ντρεπόμουν ενώ τα ηξερα πολύ καλά! Ηξερα επίσης ότι όλοι με αντιμετωπίζουν αλλιώς και δίσταζα..και έτσι πέρασαν τα χρόνια..τα παρατησα κυριολεκτικά. Στο γυμνάσιο έβγαζα 12-13 άντε 14 με το ζόρι.Στο λύκειο ανέβηκα στα 15-16-17..Έλεγα πάντα γιατί να διαβάσω;αφού οι γονείς μου δεν έχουν λεφτά να με στείλουν για σπουδές.Ανοησία βέβαια. και έτσι περνούσαν τα χρόνια ώσπου τελευταία στιγμή αποφασισα να δώσω πανελλήνιες(αυτή η κακιά λέξη)..Άρχιζα να διαβάζω..φροντιστήρια κλπ..δεν πέρασα όμως εκεί που ήθελα. Νιώθω άχρηστη. Θυμάμαι μια φορά είχα γράψει 10 σε ένα τεστ στο δημοτικό.Όλοι έπεσαν να με φάνε λέγοντας πως αντεγραψα με σκονακι. Γιατί; γιατί ζήλευαν και έλεγαν πως είναι δυνατόν να γράψει αυτή 10 ενώ είναι ξένη; Μέχρι και στον δάσκαλο το είπαν. Εγώ με την σειρά μου τους είπα να σηκωθώ να τα γράψω στον πινακα για να δουν ότι τα ξέρω.Και έτσι έγινε. Πηγα όμως πολύ στεναχωρημενη στο σπίτι γιατί ήταν η πρώτη φορά που είχα πάρει 10 και πριν προλάβω να χαρώ με έκαναν να αισθανθώ απαίσια. Θα το θυμάμαι όμως. Που θα καταλήξετε εσείς και που εγώ. Δεν τους κρατάω κακία. Με κάποιους είχα επαφές στο λύκειο. Τώρα είμαι 19. Αυτα. Βαγγέλη μου,καρδιά μου, ότι και να πω είναι λίγο. Καλό ταξίδι παιδί μου. Μαρίνα.