ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ημασταν μαζι κοντα 2 χρονια αλλα χωρισαμε πριν κατι μερες γιατι εγω κυνηγουσα και εγω διεκδικουσα.. μου ελεγε συνεχεια οτι μ'αγαπαει και το εβλεπα στα ματια της, ελαμπε οταν με εβλεπε αλλα ρε παιδια με ειχε δεδομενο, κι εγω ως ενα σημειο(απ'την αποψη οτι ημουν δικος της οπως κι εκεινη) αλλα κι ας εισαι σε σχεση για μενα πρεπει να το παλευεις συνεχεια και να μη μενεις μονο στα λογια.. ποναω παρα πολυ αυτες τις μερες, αλλα για πρωτη φορα δε θελω να την κυνηγησω παλι εγω, να ζητησω πρωτος συγγνωμη, να παω απο κει, να συζητησουμε κ.λ.π.. κουραστηκα να την κυνηγαω, κουραστηκα...οποτε ουσιαστικα αυτος ειναι ο λογος του χωρισμου ... δεν το'χω πει σε κανεναν ακομα γιατι θελω λιγο χρονο με τον εαυτο μου, να το συνειδητοποιησω οτι τελειωσε αυτη τη φορα γιατι ξερω πως δεν θα υπαρχει κινηση απο μερους της και εγω δε θελω να κανω γιατι καθε φορα που το εκανα η απαντηση ηταν " ναι κι εγω σ'αγαπαω και το σκεφτομουν να στο πω..και σκεφτηκα να περασω απο σενα και επισης σκεφτηκα οτι πρπει να προσπαθω κι εγω λιγο παραπανω.. και νικο δε μπορω μακρια σου, χαιρομαι που με πηρες/ηρθες απο δω κ.λ.π"..αλλα μονο σκεψεις τις οποιες τις μαθαινα αφου εκανα κινηση εγω, ποτε δεν τις υλοποιουσε απο μονη της.. τοσο καιρο που ειμαστε μαζι δε θυμαμαι ποτε να με κυνηγησε πραγματικα και στεναχωριεμαι... καποιοι ισως πουν οτι δεν ειναι λογος χωρισμου αλλα εγω πολλες φορες πληγωνομουν γιατι την περιμενα να βγουμε ή να με παρει τηλ ή να κανονισουμε διακοπες αλλα δεν επαιρνε καμια πρωτοβουλια, ολα εγω τα εκανα και απλα κουραστηκα... με ποναει ολο αυτο.. οταν κανονιζαμε ραντεβου εμενα η καρδια μου χτυπουσε δυνατα και ημουν ετοιμος κατι ωρες πριν, εφτανα πιο νωρις απ'την προκαθορισμενη ωρα και αυτη παντα με το πασο της ειτε επειδη εκανε δουλειες ειτε επειδη αργουσε να κανει μπανιο ειτε επειδη εβλεπε τηλεοραση.. με εστηνε καθε φορα και το βαρεθηκα πια.. της εγραφα ποιηματα, της επαιζα τραγουδια στην κιθαρα, της αφηνα τριανταφυλλα εξω απ'την πορτα της , αυτη ακομα κι οταν κανονιζαμε να ερθει απο μενα πολλες φρες την επαιρνε ο υπνος ή αργουσε πολυ κι εγω να εχω μαγειρεψει και να εχω παρει και το αγαπημενο της γλυκο και να καθομαι νηστικος για να την περιμενω ή να της αφιερωνω τραγουδια και να ξεχναει να τα ακουσει ... κουραστηκα ρε παιδια.... βεβαια εδω και κανα 2μηνο ή 3μηνο τιποτα απ'ολα αυτα δεν εκανα γιατι στ'αληθεια δεν την παλευα αλλο να πεφτω πανω σε ενα τοιχο .. συγγνωμη που εγραψα τοσα αλλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου... κι δε ξερω τι φταιει εγωιστρια δεν ειναι αλλα ουτε κι αδιαφορη γιατι στ'αληθεια με αγαπουσε αλλα νομιζω πως επαναπαυοταν, σα να ηξερε οτι θα τα κανω ολα εγω.. δε ξερω βασικα..