ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 18 και αυτός 25 έχουμε σχέση ένα χρόνο περίπου και από την αρχή είχαμε πολλές εντάσεις μεταξύ μας .. Εξαιτίας μου κυρίως. .Αργότερα μέρα με τη μέρα άλλαξα και του έδινα σημασία,με είχε πάνω από όλα μέχρι εχτές τουλάχιστον έτσι έλεγε και έτσι ένιωθα .Κάθε μέρα μαζί , τα λέγαμε όλα είμαστε δεμένοιΤο τελευταίο καιρό όμως άλλαξε και ξαφνικά με απομάκρυνε πάλι , βγαίναμε κάθε μέρα αλλά με την στάση του ξενέρωνα κάθε μέρα ξινιζε..Όλο κάτι θα είχε να πει αρνητικό για μένα , ζήλευε πολύ εξ'αρχής αλλά στην αρχή νόμιζαα ότι θα αλλάξει ότι φταίω που δεν του σήκωνα τηλ και γενικά που τον εγραφα. Το πρόβλημα που τσακωθηκαμε και χωρισαμε οριστικά είναι ότι ενώ έχω γνωρίσει τους γονείς του δεν με έχει πάει σπίτι ..Γενικά θεωρώ ότι η κοπέλα πρέπει να πηγαίνει σπίτι του αγοριου της είτε για να δουν μια ταινία ή για να πιουν έναν καφέ . Όμως είναι προσβολή να του ζητάς να σε πάει και να σου λέει ότι έχει προβλήματα και τσακώνεται Βαρέθηκα να τα ακούω όλα αυτά , βαρέθηκα ..Λες και μόνο αυτός έχει προβλήματα και στο κάτω κάτω μπροστά μου θα λυθουν; Τον έβρισα και τον χώρισα και από κείνη την ώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση απλα αποδοχη στην απόφαση μου . Πρώτη φορά δεν έκλαψε η δεν έκανε κατι για να μη φύγω .Τηλέφωνο δεν θέλω να τον πάρω γιατί θεωρώ ότι έχω δίκιο .. Για αυτό γράφω , τι πιστεύετε ότι καθαρά είναι δικό μου το φταιξιμο? Στεναχωριεμαι πολύ ...