24.3.2015 | 13:14
τώρα τι?
Οκ, λοιπόν! γνώρισα ένα παιδί και αφού μιλάγαμε και μιλάγαμε περί ανέμων και υδάτων μου ζήτησε να βγούμε (σημειωτέων ότι μένει μόνιμα εξωτερικό λόγο σπουδών) και επειδή ήταν η τελευταία του ημέρα στα πάτρια εδάφη συμφώνησα. Ηταν υπέροχα όλα... το κλίμα η διάθεση και αυτός, όλα πανέμορφα... σχεσάκιας παρουσιάστικε και κάπως τον πιστεύω... με αποχαιρέτησε με φιλιά και αγκαλιές και στεναχωρεθήκαμε που δεν είχαμε περισσότερο χρόνο... τώρα μέσω skype μου στέλνει για το πρόγραμμά του και το φόρτο της σχολής του... ααα μου είπε να τον επισκεφθώ κιόλας... τι να κάνω? μου αρέσει πολύ και με κάνει να έχω σενάρια στο μυαλό μου για το μέλλον... αμαν ρε παιδί μου!!! έπρεπε να μου γ@μίσεις το μυαλό! δεν θα ησύχαζες αλλιώς!!!