ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...ασυναίσθητα σε ψάχνω στα πρόσωπα του κόσμου....θέλω τόσο πολύ να είσαι κάπου εκεί έξω....τόσα χρόνια περασαν, μα το πρόσωπό σου ανεξίτηλο στο νου.Είσαι ο άνθρωπος που θέλω να μοιραστώ κάθε ανάσα, κάθε δάκρυ, κάθε συναίσθημα της ζωής. Πονάει περισσότερο...Γιατί; ...γιατί ζήσαμε μαζί, μοιραστήκαμε μαζί, νιώσαμε μαζί, αναρριχήθηκαμε μαζί, παθάναμε μαζί, αναστηθήκαμε μαζί.και ξαφνικά κενό. Εγώ εδώ. ακόμα εδώ. Ζω. Απλά ζω και προσπαθώ να ζω χωρίς εσένα. Μα δεν ξέρεις πώς είναι. και ποτέ δεν θα μάθεις.Ο έρωτας που νιώθω για σένα μετά από τόσα χρόνια είναι ανεξήγητος, περίπλοκος, αγνός, παθιασμένος, πολύχρωμος...Απέφευγα να σου γράψω τόσο καιρό γιατί υποτίθεται ότι "προχωράω".Μου λείπεις τόσο πολύ αυτές τις μέρες που ο ήλιος καίει το πρόσωπό μου...γιατί εκείνες τις ημέρες ήταν που χέρι-χέρι περπατούσαμε μαζί, σχεδιάζοντας, ονειροπολώντας...Είσαι ο άνθρωπος της ζωής μου.Ευχαριστώ για όσα έζησα μαζί σου...γιατί αν πέθαινα αύριο δεν θα με ένοιζε. Τα έζησα όλα. ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.Εύχομαι κάθε νύχτα που φεύγει, να σου ξημερώνει μία πιο όμορφη ημέρα. Θέλω πάντα να είσαι καλά. Σε αγαπώ με όλη την δύναμή μου.