ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα κι εγώ ένα εξαίρετο σουκού. Ξύπνησα κι αναρωτιώμουν ποιά ολόιδια με τις υπόλοιπες μέρες της ζωής μου είναι-και η σιωπή από το διπλανό προάυλιο με πληροφόρησε ότι τα γκάργκοϊλς δεν έχουν σχολείο (φιού, επιτέλους λίγη ησυχία!). Πορτοκαλάδα και καφές, σοκολατίτσα (να μην ξεπερνά τα 60 γρ. την βδομάδα, όλα κι όλα, μπακούρι μεν μοντελάκι δε) κι ένα βιβλίο λογοτεχνίας στο κρεβάτι-άουουουμμμμ, τί ωραίααα...και τελειώνει το βιβλίο! “Τί να κάνω, τί να κάνω”, τελικά ξεκινώ για την Ακρόπολη- baad choice: όσο ανοίγουν οι ζέστες, τόσο λιγοστεύουν τα ρούχα! Αχ, αυτό το ζεστό δέρμα-μαχαιριά στην καρδιά. Δε π'ραζ όμως, γιατί, ως γνήσια σαλεμένος νους, παγαίνω στο Αστεροσκοπείο και κοιτάζω τα κίτρινα λουλουδάκια, τις μαργαρίτες, τον ουρανό και τα “δουξασμένα κι ηρουικά” παράλια της Πελοποννήσσου και “Ωρέ-ωρέ, τήρα να ιδείς”, σαγηνεύομαι από το μαγευτικό λαμπύρισμα στον κάτω μακρυά θαλασσινό ορίζοντα. “Βγαιαιν'η βαρκούλα, βγαιν' η βαρκούλα του πτσαρά”. Ροβολάω κάτου στην Αποστόλου Παύλου και προσποιούμαι τον Γερμανό τουρίστα, μιλώντας γερμανικά στο κινητό- και πιάνει: “Πλιζ, πλιζ σερ, καμ ιν” μου λένε οι κράχτες (μοντελάκι σου λέω και δεν με πίστευες!). Άμα ο άνθρωπος είναι μόνος του, επινοεί νέους τρόπους διασκέδασης. Τρώω κάτι κάπου, με ύφος “ωμ φατάλ” κι νιώθω πλήρως disillusioned: αυτό το στυλ λειτουργεί μόνο για τις γυναίκες και μόνο στις ταινίες του κοντάρ'. Αρχίζω να σχεδιάζω το βράδυ μου. Βράδυ σπίτιιιι, γιέεεεϊιιιι- not. Ντομάτα, παξιμάδι κι αντί για φως πάντα κεράκι (η ΔΕΗ ήρθε 15 ευρώ κι αν θες πίστεψέ το, αλλιως talk to the elbow, 'cuz the hand, it ain't listening). Τελετουργική τοποθέτηση λάπτοπ, ακουστικών, μαξιλαριών, ρόμπας κι αγαμίας και off we go- movie night!!! Χθες είδα μια ασπρόμαυρη του '57, ωραία ήταν, δεν είχε καθόλου σεξ κι ένιωθα σα στο σπίτι μου. Έλα όμως που τελειώνει κι η ταινία. Εγώ πότε θα τελειώσω;!;!;! Και μου απαντάνε οι γείτονες από τη μεσοτοιχία (πραγματικά, βασανιστήριο του Αρκα για τους Κολασμένους είναι αυτό που περνάω): “ΝΑΙΑΙΑΙ, ΝΑΙΑΙΑΙ, ΑΑΑΑΑΑΑααααχχχχ...”. Εεε, ρε....βγκρμχγκχχχ (και σύριγμα γλώσσας φιδιού). Και μένω ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανάποδα, να κοιτάζω το φεγγάρι ανάσκελα, όπως λέει (έλεγε) κι ο Πήτερ Στίιλ: “Lying in bed, awake, bathed in starlight”. Ααααχχχ, sigh...απαλά κι αέρινα, συννεφάκια και μαλλιά, να μ'αγαπάς κι ας έλιωνα...ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Γι'αυτό και τώρα την κάνω για μια βδομάδα στην επαρχία, χωρίς ίντερνετ, χωρίς εμ πι θρι, χωρίς λάπτοπ, να στοιχειώνω τα βουνά, ακούγοντας μόνο Darkthrone. Αναζητήστε με στις Αναζητήσεις. Θα το δω όταν γυρίσω, θα απαντήσω, θα ανταλλάξουμε καναδυό μηνύματα, δεν θα γίνει τίποτα και θα γράψω κι άλλη τέτοια εξομολόγηση σε κανά μήνα. Καλό Πάσχα και Χριστός ασβέστη. (ότα σο'λεγα οτ' είμι κελεπούρ', ντε με μπίστ'βες).Αφιερωμένο στον Peter Steele. https://www.youtube.com/watch?v=xzy85T_jDhY