ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι με εναν αντρα, ωραιο αντικειμενικα και καλο παιδι-το κυριοτερο- εδω και 5 μηνες. Στις αρχες και μεχρι προσφατα δεν ηξερα ακριβως τι αισθανομαι και αν ειμαι ερωτευμενη με την παραδοσιακη εννοια...μεχρι που την πατησα για τα καλα...απο τοτε με πιανουν ζηλειες ανεξελεγκτες.....ΔΕΝ εκφραζω και ΔΕΝ δειχνω απολυτως τιποτα, δεν μου δινει αφορμες και κατινα δεν γινομαι, αλλα αρρωσταινω απο αυτο το συναισθημα, τοσο σε σημειο να θελω να το διαλυσω για να ηρεμησω. Αντικειμενικα ειμαι κ εγω εμφανισιμη, εχω αποδοχη απο αντρες, κανενα προβλημα...αλλα και παλι οταν βλεπω αλλες γυναικες να τον κοιταζουν νιωθω απιστευτα ασχημη, λιγη και ανεπαρκης για αυτον...και τρεμω οτι θα το χαλασω και θα ειναι κριμα γιατι ειμαστε παρα πολυ ερωτευμενοι και ειχα να ζησω κατι τετοιο πολλα χρονια. Ξερω οτι εμενα διαλεξε και με εμενα ειναι κτλ κτλ αλλα δεν πειθομαι...δεν μου αρκει για να ηρεμησω. Ειχα χρονια να ερωτευτω ετσι και νιωθω οτι δεν μπορω να το διαχειριστω!Ο ιδιος μου δειχνει πσοο με θελει, αλλα φοβαμαι και παλι οτι θα κανω καμια μαλακια σαν 15χρονο και θα το χαλασω και μετα θα κοπαναω το κεφαλι μου στον τοιχο!!!Ειμαι στ τσακ....και τα γραφω εδω ετσι...μηπως ξεσπασω το κακο που ερχεται....