ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και περίπου ένα χρόνο και κάτι παλεύω να διώξω από πάνω μου μια κατάθλιψη που έχει γαντζωθεί σαν γάτα και δε φεύγει. Μεγάλο πράγμα... Σε τρώει. Πολλές φορές δε ξέρεις τι, δε ξέρεις γιατί, δε το βλέπεις... Μόνο ξέρεις ότι είναι εκεί σαν σκιά πάνω απ' το μυαλό σου και ό,τι κάνεις. Ένα σαράκι που σου τρώει την ψυχή και το είναι και για να το διώξεις θέλει μεγάλη προσπάθεια.Δεν ήμουν πάντα έτσι. Κάτι συνέβη πριν ένα χρόνο, όχι ερωτικό, κι αυτό που ακολούθησε δεν το ξανάνιωσα ποτέ. Κλείστηκα στον εαυτό μου, φοβόμουν τα πάντα και τους πάντες. Η καχυποψία με κυρίευσε. Ακόμη με κυριεύει. Ίσως όχι τόσο πολύ, όμως το νιώθω ακόμη. Δεν ανοίγομαι εύκολα, δεν εμπιστεύομαι πλέον πράγματα σε κάποιον που δεν είναι κοντινός φίλος. Μετακόμισα, άλλαξα κινητό... Έκοψα επαφές με άτομα τοξικά. Δεν ξέρει κανένας πέρα από τον κύκλο μου πού μένω, δεν έχει κανείς άλλος το κινητό μου... Εντελώς κάτω κι έξω από το ραντάρ.Το καλοκαίρι που πέρασε ήμουν πολύ καλά. Απλά ξύπνησα μια μέρα και είχε φύγει. Ένιωθα χαρά. Και ύστερα, το χειμώνα είχαμε πάλι την επιστροφή. Αλλά αυτή τη φορά ήταν χειρότερα από ποτέ. Πριν 2 μήνες έπιασα αυτό που λέμε «πάτο». Δεν άντεχα άλλο. Δε μπορούσα. Δεν ήθελα άλλο. Δεν έβρισκα χαρά σε τίποτα. Ένα μηδέν και ένα κενό. Μια τρύπα στην ψυχή και την καρδιά μου. Κυρίως αναρωτιόμουν τι είχα κάνει για να το αξίζω. Σκεφτόμουν ότι αν πέθαινα, τουλάχιστον δε θα αναγκαζόμουν να σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα. Το μυαλό μου θα ξεκουραζόταν.Δεν το έχω εκμυστηρευτεί σε πολλά άτομα. 2-3. Δε θέλω να βαραίνω τον κόσμο με τα προσωπικά μου. Νιώθω ότι για κάποιον άλλο δεν έχουν σημασία, επειδή είναι μόνο δικά μου. Τι τον νοιάζει τον άλλο; Γιατί να του φορτώσω τις έγνοιές μου;Τώρα τελευταία είμαι καλύτερα. Ακόμη έρχεται πού και πού, κυρίως όταν ο καιρός είναι μουντός. Με πιάνει πολύ και δε ξέρω τι να κάνω. Ίσως αργότερα ζητήσω τη βοήθεια ειδικού. Δε ντρέπομαι, δε το θεωρώ προσωπικό ταμπού. Αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθώ να κάνω πράγματα που με γεμίζουν, που με κάνουν να νιώθω άνθρωπο και προσπαθώ να περιβάλω τον εαυτό μου μόνο με φίλους και αγάπη. Όμως είναι φορές που φοβάμαι. Φοβάμαι τον κόσμο και τι μπορεί να γίνει. Πώς κάποιος μπορεί να βλάψει κάποιον άλλο τόσο εύκολα.Θέλω απλά να γυρίσω 2 χρόνια πίσω, τότε που ήμουν πολύ καλύτερα και το μυαλό μου δεν ήταν έτσι.Δε το βάζω κάτω. Έχω πολύ βασανισμένο μυαλό, αλλά θα τα καταφέρω. Πότε όμως;.