ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που έρχονται για φαγητό ο αδερφός μου και η γυναίκα του σηκώνουν όλο το σπίτι. Όχι δεν το κάνουν μόνοι τους, και η μαμά ό,τι θελήσουν τα παιδιά, τούς το δίνει κατευθείαν. Φεύγοντας κουβαλάνε σακούλες σαν να ψώνισαν από σούπερ μάρκετ. Θέμα οικονομικό δεν έχουν αλλά κλαίγονται όλη την ώρα. Δεν το λέω από κακία. Έτσι είναι πραγματικά, γιατί δεν γίνεται να μου κλαίγεσαι και να γκρινιάζεις και μετά από 5 λεπτά να μπαίνουμε σε μαγαζί και να αγοράζεις μπλουζάκι 60ε. Εγώ που δεν έχω μία και μένω με τους γονείς μας, δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να γκρινιάξω αλλά ούτε και μπορώ να ψωνίσω ό,τι θέλω όποτε γουστάρω. Τελοσπάντων, αφού τα ντουλάπια της κουζίνας έχουν σχεδόν αδειάσει, συμπεριλαμβανομένων και τροφίμων που μου αρέσουν και εγώ παρακολουθώ απλά τί συμβαίνει, το αίμα μού ανεβαίνει στο κεφάλι. Φεύγουν λοιπόν τα παιδιά και ρωτάω τη μαμά τί θα συνέβαινε αν με ρωτούσε προτού τους δώσει αυτά που τρώω εγώ, για να πάρω την απάντηση ότι αφού δεν δουλεύω δεν έχω δικαίωμα να μιλάω,εκείνη τα αγόρασε και αφού δεν τα πλήρωσα εγώ (τα τρόφιμα) δεν πρέπει να με ρωτάνε κιόλας. Της λέω ότι δεν μπορώ να καταλάβω ποιός ορίζει αυτό το "δεν πρέπει" και ότι ούτε εκείνη δουλεύει και επί της ουσίας δεν τα πλήρωσε ούτε εκείνη, μου λέει τα πλήρωσε ο άντρας μου όμως. Λέω μα καλά ο άντρας σου δεν είναι και μπαμπάς μου; Και ακολούθησαν ένα σωρό κατάρες από τη μεριά της και να μου λέει ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει και να μαζέψω ό,τι μου έχει αγοράσει σε μια σακούλα να τα πετάξει γιατί είμαι αχάριστη και είμαι στραβόξυλο και χίλια δυο. Ρε παιδιά θα τρελαθώ.. Άντε να βρω επιτέλους καμιά δουλειά να φύγω από εδώ μέσα, άκρη δεν βγάζω με κανέναν και δεν με υπολογίζουν. Μ*λ*κία μου που κάθομαι και να κουβεντιάσω μαζί της. Εσάς σας φαίνεται τόσο παράξενο που με πείραξε που μου παίρνουν ακόμη και τον καφέ που πίνω χωρίς να με ρωτάνε; Είμαι τόσο στραβόξυλο δηλαδή; Δεν είπα κουβέντα μπροστά στα παιδιά, ούτε είπα να μην τους βοηθάμε, ούτε έχω πρόβλημα με αυτό που γίνεται κάθε φορά, αλλά όχι κι έτσι. Μου φαίνεται ότι έχει παραγίνει.