ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποτε μου είχαν πει πως αν κάποιος θελήσει να μοιραστεί τη ζωή του μαζί σου, να σαι σίγουρη πως θα το καταλάβεις χωρίς περαιτέρω αναλύσεις.Κανένας όμως ποτέ δεν μου είπε, πως να πράξω αν αυτός που διάλεξα να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί του,δεν είχε την ίδια ανάγκη με μένα.Κανένας δε μου είπε πως αυτά τα πισωγυρίσματα είναι αυτά που τσακίζουν τον εαυτό σου αργά και βασανιστικά.Αιφνίδιος θάνατος.Θάνατος της αξιοπρέπειας σου, πεσμένη στα πατώματα κάθε φορά που έλεγες πως θα προχωρήσεις για να μην μείνεις ακόμα ένα λεπτό και αυτό το λεπτό πάντα γινόταν αιώνας.Ατέρμονος κύκλος η αγάπη μας μωρό μου, ένας κύκλος που επαναλάμβανε συνεχώς τα λάθη μας, τα λάθη μου.Δε θέλει προσπάθεια η αγάπη, μας βγαίνει φυσικά.Κανένας δε με προειδοποίησε πως ο άνθρωπος που κάποτε είχα διαλέξει θα με καταδίωκε ακόμα και τώρα.Σκιές του παρελθόντος έρχονται σε ανύποπτες στιγμές, εκεί που είχες αποτινάξει τα απομεινάρια ενός έρωτα έντονου, τρελού , μεθυσμένου έρωτα που έπαψε εδώ και χρόνια να υπάρχει.Κάηκε και το μόνο που έμειναν είναι στάχτες, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε όπως ο φοίνικας πεθαίνει, έτσι και ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του, όπως και ο έρωτας μας.Χρόνια έχουν περάσει, μεγαλώσαμε, πήραμε στα χέρια μας όση αξιοπρέπεια μας είχε απομείνει και διαλέξαμε χωρίς μεγάλες θεαματικές εξόδους να προχωρήσουμε στη ζωή μας.Τη ζωή που δε διαλέξαμε,απλά χρειάστηκε με πολύ πόνο και κόπο να επαναπροσδιορίσουμε.Προσπαθήσαμε αλλά δε μας βγήκε, γιατί κάθε φόρα πιστεύαμε πως με τα πισωγυρίσματα μας ξαναζωντάνευε η σχέση μας αλλά το μόνο που είχαμε σαν αποτέλεσμα είναι να μην αντέχουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον.Δε νομίζω να μπορώ να το χαρακτηρίσω σαν μονόπλευρο έρωτα.Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η αγάπη μας ήταν πελώρια με έντονα και βαθιά συναισθήματα που δε έπρεπε να τα φυλακίσουμε σε τέσσερις νοητούς τοίχους.Αυτοί οι τοίχοι ήταν το λιθαράκι στην "κοίμηση" του.Και εμείς κουραστήκαμε και το αφήσαμε, έσβησε η φλόγα του.Κουραστήκαμε γιατί εγώ ήθελα παραπάνω από ότι έδινες εσύ, δεν γνώριζα ακόμα πως ο καθένας μας έχει ένα μέτρο στο πόσο μπορεί να αγαπήσει, μπορεί εσύ να έδινες ότι είχες και δεν είχες και εγώ απλά να ζητούσα ακόμα περισσότερα.Αυτά που δεν είχες.Είμαστε υπαίτιοι για ότι συνέβη, μα η μυρωδιά του με ακολουθεί ακόμα, παρελθόν και παρόν ενώνονται και γίνονται ένα.Να φέρνω τη ζωή μου κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου, και συ να το εκμεταλλεύεσαι διαρκώς.Ήμουν ένα κορίτσι που ζούσα και ανέπνεα για έναν έρωτα και συγκεκριμένα για τον δικό σου, τον δικό μας, αυτόν που κάποτε υπήρξε θυμάσαι;Για χρόνια ήθελα να σε ξεριζώσω από μέσα μου με κάθε δυνατό τρόπο και πάντα κατέληγα με το μαχαίρι στο χέρι και σημάδια στο κορμί.Σημάδια δικά σου, χαραγμένα στη ψυχή μου.Τρέλα ήταν που με αγάπησες στο παρελθόν, και ακόμα πιο τρελό είναι να με αγαπάς ακόμα και τώρα, εγώ θα σου πω ξανά αγάπησε με στο μέλλον, ζωντάνεψε τον διακαή πόθο που είχες κάποτε όταν τα κορμιά μας ενωνόντουσαν.Όταν το παρελθόν το παρόν και το μέλλον ήταν τότε εκεί, σε εκείνο το δωμάτιο που δημιουργούσαμε μαγεία.Τότε δεν το ξέραμε, τώρα το ξέρω!Η μαγεία ήταν δικιά μας, δεν μπορέσαμε να την δημιουργήσουμε όσες αλχημείες και αν κάναμε, προσπάθειες που πέσανε στο κενό, δεν αντιγράφεται αυτό που κάποτε είχαμε.Ξανά αγάπησε με στο μέλλον, να φτιάξουμε μαγεία!Αυτή που είχαμε αγαπήσει!Ίσως και αυτή που είχαμε μισήσει!