ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι έφταναν εκείνα τα βράδια, που πνιγόμουν.. που πνιγόμουν σε σκέψεις.. Σκέψεις γύρω από ερωτήματα, συνήθως αναπάντητα. Το στόμα μου στέγνωνε, τα μάτια μου τρέχανε δάκρυα και το μυαλό μου έπαιζε παιχνίδια περίεργα... Σκέψεις γύρω από όλα... Εικόνες που περνούσαν από μπροστά μου σαν ταινία, λέξεις που ήχησαν ή ήλπιζα να ηχήσουν στα αυτιά μου... Μυρωδιές από ανθρώπους, από μέρη με αναμνήσεις, από ρούχα που φορέθηκαν σε στιγμές.. Εκεί, πελαγωμένη να αναζητώ λιμάνι... Λιμάνι για την ψυχή μου.. Να την ακουμπήσω κάπου να ξεκουραστεί... Να ξαπλώσει στην άμμο για να στεγνώσουν τα βρεγμένα ρούχα της, να χορτάσουν λίγο ήλιο τα μάτια της.. Και μόλις ακουμπούσε και πρόφταινε να πάρει ανάσα... Δώστου ένα μελτέμι να την ξεσηκώνει, να της ρίχνει άμμο στα μάτια, να την κρυώνει.. Επιμένει όμως.. επιμένει να βρει λιμάνι..! Γιατί θυμάται ακόμη τι όμορφα μάτια είχες, κάθε που έδυε ο ήλιος, κάθε που πλημμύριζε με χρώματα η ζωή...