ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ προσωπικά όταν βλέπω γνωστούς, συγγενείς, φίλους κτλ στο δρόμο και χαιρετάω και ίσως να μιλήσω για λίγο... πολύ σπάνια -έως καθόλου- θα συστήσω το άτομο με το οποίο είμαι μαζί, είτε αυτό είναι η αδερφή μου είτε μητέρα είτε πατέρας, είτε φιλος/η, συγγενής κτλ.Η αδερφή μου πχ σημερα σύστησε στο παντελώς άσχετο κάποιες φίλες μας, στα ξαδέρφια μας, την ώρα που η μια κατέβαινε απο το λεωφορείο και ο άλλος ανέβαινε, στα πολύ γρήγορα, βέβαια αυτοί (όλοι τους) γενικά δεν μιλησαν καθόλου κυρίως λόγω βιασύνης. Ενώ τα ξαδερφια μας, ποτε μα ποτε στη ζωή τους δεν μας εχουν συστησει καποιο φιλικό τους πρόσωπο, ακόμα και όταν είμαστε σπίτι τους και έχουν φιλοξενούμενους. Και εκτός αυτού με τα συγγκεκριμενα ξαδερφια ας πουμε δεν έχουμε καλες σχεσεις, με την εννοια οτι μπροστα ολα μια χαρά, αλλα πισω βριζομαστε.Η μητέρα μου απο την άλλη... μιλησα στο δρόμο και ανταλλάξαμε δυο κουβέντες με έναν άντρα αρκετά μεγαλύτερο μου (παντρεμένος) και μου είπε ότι την πείραξε πάρα πολύ που δεν της τον σύστησα. Όχι γιατί γούσταρε (καμία σχέση) απλά επειδή είναι μητέρα μου, ή επίσης να τον σύστηνα στον πατέρα μου και τις αδερφές μου (αν ήταν μαζί μου), σε κανέναν όμως άλλον, δεν χρειάζεται να ξέρουν μου λεει. Με τον άνθρωπο αυτόν δεν τρέχει τίποτα απολυτως. Έχω μιλησει στους δικούς μου γι' αυτόν όπως έχω μιλησει και σε αυτόν για τους δικούς μου (τα βασικά δηλ).Είμαστε σε μικρή κοινωνία και είναι λίγο οπισθοδδρομικοί, ίσως επειδή είναι και άντρας... δενξέρω... μου έκανε και ολόκληρο κήρυγμα γι αυτό, ότι θα πρέπει πάντα να συστήνω τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφομαι με την οικογενειά μου... δεν είαμι μικρή, 26 ετών είμαι και απλά είμαι διακρητική... δεν θεώρησα απαραίτητο να τους συστήσω.Ποιά είναι η άποψη σας επι του θέματος; Έχω δίκιο ή άδικο;Εσείς γενικά συστήνετε τα άτομα με τα οποία ανταλάζετε δυο κουβέντες στο δρόμο, με τα άτομα που ειστε μαζί εκείνη την ώρα; (οποιοδίποτε άτομο, φιλος, γονιός, συγγενής, κτλ)