ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πραγματικά, βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα. Στην τελική μόνο αγάπη και κατανόηση έδινα, ήμουν πιεστική και το αναγνωρίζω, ήμουν παραλογη, ήμουν ερειστική ήμουν αδικημένη ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ένα εκατομμυριο πράγματα. Και τώρα τι; γιατί το κάνω αυτό (αναρωτιέμαι..) δεν θέλω εκδικηση δεν θέλω τίποτα αλλά μόνο στην υπόνοια ότι μπορεί ακόμα να ασχολείσαι μου τη δίνει στο νευρικό σύστημα, λες και πρόκειται να αλλάξει κάτι λες και υπάρχει η πιθανήτα να τα βρούμε έστω και σε φιλικό επίπεδο, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ. Αφού σκατένια φέρθηκες αλλά να μου πεις λες και ποτέ και ένιωσες κάτι για μένα, πάντα αδιάφορη, η τρελή που έφαγε το κόλλημα (κάτι τέτοιο υποθέτω πως μπορείς να σκέφτεσαι. Δεν πειράζει δεν λειτουργούν όλα. Στο είχα πει. Απλά δεν με συμπαθούσες και ούτε εγώ σε συμπαθούσα απλά σε αγαπούσα και ήξερα ότι ήταν λάθος όλο αυτό, δεν ήσουν εσύ για τέτοια. ελπίζω να περνάς καλά. Και να φροντίσεις από εδώ και στο εξής να μην παίζεις με καμία καρδιά, ειδικά όταν αυτή είναι χιλιοχτυπημένη ήδη, με κανένα σώμα, και με με καμία ψυχή. Να σέβεσαι τις γυναίκες και πρωτίστως να σέβεσαι τον εαυτό σου. Σε όλα έκανες λάθος με μένα. Σε όλα όμως. Και αυτή η αδικία είναι που με τρώει. Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.