ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δερνω τον αντρα μου που και που και μετα το μετανιωνω. Ξεκινησε με ενα χαστουκι που του εριξα καποτε. Δεν αντισταθηκε και δεν ξερω γιατι. Ισως το 'χει νομο να μη χτυπα γυναικα. Ισως ειναι και κοτα στην τελικη. Το ενα χαστουκι εφερε τα δυο, μετα τον κλωτσουσα και του εριχνα μπουνιες. Δεν ξερω τι με πιανει. Με νευριαζει και μετα ξεσπαω πανω του. Δεν εχει τη δυναμη να με αφησει και γι' αυτο τον σιχαινομαι που ειναι τοσο εξαρτημενος. Τον δερνω και μετα τον λυπαμαι και σιχαινομαι τον εαυτο μου. Μια φορα του φερα την τοστιερα στο κεφαλι αλλα ευτυχως δεν εγινε ζημια.Ομως τις προαλλες κατι εσπασε μεσα μου και γι' αυτο γραφω αυτο εδω. Του ειχα δωσει μια κλωτσια και επεσε κατω και αρχισε να κλαιει σαν παιδι. Ειδα τα μαλλια του που γκριζαινουν και σκεφτηκα αυτο που μαλλον κι αυτος σκεφτοταν, πως τωρα που γερναει και αδυναμιζει θα τις τρωει πιο ευκολα γιατι ειμαι πιο νεα απ' αυτον. Του ζητησα συγνωμη και του εφτιαξα καφε. Τον αγαπαω ρε γαμωτο!!.... Αλλα τι να κανω, μερικες φορες με φτανει στα ορια μου με τον χαρακτηρα του, εχει ομως και καλα. Χτες παλι πηγα να του τις βρεξω αλλα συγκρατηθηκα. Μηπως γερναω κι εγω μ' αυτον.....Νιωθω τυψεις για ολα αυτα τα χρονια. Ισως τελικα να ηταν καλυτερα αν χωριζαμε......