ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 4 χρόνια γνωριμίας, 2,5 χωρισμού, ανεπανάληπτων τσακωμών και αλλοπρόσαλλων συμπεριφορών αποφασίσαμε να προσπαθήσω/ουμε να φτιάξουμε κάπως τις σχέσεις μας με τον πρωην μου και να είμαστε πιο φιλικοί μεταξύ μας. Και όλα πήγαιναν περίπου θετικά μέχρι που..ήρθε ο κύριος τις προάλλες να μας πει οτι μας θέλει πίσω και ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Είχε την απαίτηση και όλας να μη του ξανα στείλουμε (κάτι που ο ίδιος το επιδίωξε ύστερα από πολλά παρακάλια) γιατί δεν μπροούμε να μιλάμε έτσι άλλο φιλικά καθώς αυτός μας θέλει πολύ πάρα πολύ, ναι ναι τώρα που έχω άλλη σχέση και το πάμε σοβαρά. Αμ δεν σφάξαμε. Έκανα μεν το ψυχικό μου/του να στέλνω μια στο τόσο να λέμε τα νέα της "εβδομάδας" αλλά όχι και έτσι. Οπότε και εγώ τον ξέχεσα, μετα συγχωρήσεως, κανονικά και του είπα να μη με ξανα ενοχλήσει ποτέ. Και αφού για 2 μέρες με τάραξε στα τηλέφωνα τα οπόια του έκλεινα ενώ παράλληλα του έλεγα ότι δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο πια και να με αφήσει ήσυχη ήρθε το απόλυτο κερασάκι ανωριμότητας με το να με κάνει μπλοκ στο facebook, αν και δεν ήμασταν ούτε καν φίλοι.Με το που το είδα έβαλα τα γέλια και συνειδητοποίησα πως αυτό που κάποτε ορκιζόμουν ότι δεν θα τελειώσει ποτέ, έχει τελειώσει και μάλιστα δεν είμαι εγώ αυτή που την έχει πάρει απο κάτω.Από την άλλη σκέφτηκα ότι αφου μάλλον έτσι είναι το τέλος η επόμενη φορά που θα έχω νεα του θα είναι στο γάμο του ας πούμε..ΚΑΙ ΕΡΩΤΩπρος πάσα κατεύθυνση άντρες-γυναίκες, πως νιώσατε όταν ο πρώτος σας έρωτας/απωθημένο ή όπως αλλιώς το ζωγραφίζεται έβαλεν βέρα εις το δεξί ή μάθατε πως επρόκειτο να βάλει??Η αλήθεια είναι ότι ένα κόμπο τον ένιωσα.Θα στραβοκατάπια μάλλον..