ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους είχα δεδομένους πίστευα πως δεν θα υπάρξει μέρα που θα ξυπνήσω και δεν θα βγώ μαζί τους έξω,που δεν θα πάμε βόλτες,που δεν θα μαλώσουμε σε σημείο να παρεξηγηθούμε και θα φύγουμε σπίτια μας μαλωμένες και για τις επόμενες μέρες θα κλαίμε κρυφά σπίτια μας παρόλο που θα βγαίνουμε μαζί το βράδυ μέχρι που κάποια θα κάνει την αρχή για να το λύσουμε και μετά θα ακγαλιαζόμαστε και θα λέμε τα νέα των ημερών που πέρασαν.Φύγαμε όμως πήγαμε φοιτήτριες και πίστευα πως τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά για ένα κοινωνικό άτομο όσο εγώ αλλά τελικά...όταν είσαι φοιτητής δεν μπορείς να κάνεις φιλίες παρά μόνο παρέες πράγμα που σημαίνει πως η φιλία σου λείπει πιο πολύ απο ποτέ και κάπως έτσι άρχισα να συνειδητοποιώ την μεγάλη αξία που είχαν για εμένα οι φίλες μου,όταν θεωρητικά τις "έχασα".Νιώθω τόσο κενή ,τόσο μόνη και τόσο άδεια που δεν έχω ένα άτομο να του πώ έλα πάμε να τα πιούμε γιατί έτσι και να είναι εκεί για μένα,να ξέρω πως ότι και αν γίνει θα με στηρίζει πάντα,να ξέρω πως ακόμη και το βρισίδι που μου ρίχνει το κάνει μπροστά μου και δεν πρόκειτε να παρεξηγηθώ,να έχω όχι ένα αλλά 5 άτομα να μου βρωμίζουν το σπίτι και να μου μου αδείζουν το ψυγείο,να ακούμε 6 διαφορετικά είδη μουσικής και να μπεκροπίνουμε μόνες μας στο σπίτι, να ξεμένουμε απο τσιγάρα και να κάνουμε τράκες χωρίς ενδιασμούς,μου λείπει το ψήσιμο.Μου λείπουν οι φίλες μου,μου λείπουν οι στιγμές οικιότητας που δεν έχεις τίποτα άλλο να πείς γιατί τα έχεις πεί όλα και τα πιο επικοινωνιακά άτομα της παρέας ψάχνουν θέματα,μου λείπει ακόμη και το κράξιμο που έριχνα στις κολλητές μου που ήταν όλη την ώρα στο κινητό,μου λείπουν οι 6 διαφορετικοί χαρακτήρες σε μία παρέα που η κάθε μία είναι τόσο διαφορετική απο την άλλη αλλά είναι πάντα μαζί.ΚΟΛΛΗΤΑΡΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΤΕ ΠΟΛΥ.