ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όταν ήμουν ακόμα στο μπάτσελορ τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα ένιωθα πολύ άσχημα που με ρωτούσαν από ποιο μέρος είμαι γιατί είμαι από χωριό και οι Αθηναίες "φίλες" μου με κοίταζαν σα να είμαι κατσαρίδα που μόλις βγήκα από καμιά σπηλιά. Τότε κάποιος μου 'πε μη τους δίνεις σημασία δεν παίζει κανένα ρόλο ο τόπος καταγωγής αλλά το τι άνθρωπος είσαι. . . Με πονούσε αυτός ο ρατσισμός αλλά προχώρησα. Έχοντας μεγαλώσει μετά από τόσα χρόνια δε φαντάστηκα ποτέ ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι. Θέλω να είμαι η φωνή πολλών ανθρώπων που κατάγονται από χωριό και έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις Και θέλω να πω εδώ σε όλους σας ότι η μάνα μου ενώ είναι καθαρίστρια και ο πατέρας μου αγρότης και επομένως όχι δεν έχουν κάποια εκπαίδευση, ούτε γνώσεις μόνο ξέρουν να γράφουν να διαβάζουν.... έχω πάψει να ντρέπομαι γι αυτούς. Γιατί πλέον δεν είμαι μικρή και βλέπω πράγματα που δεν έβλεπα τότε που στεναχωριόμουν με τις κατίνες που είχα γνωρίσει. Βλέπω λοιπόν ότι αυτοί οι γονείς με μεγάλωσαν μαθαίνοντας μου να στοχεύω ψηλά... με έσπρωχναν να μορφωθώ και να θέλω να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη, να νοιάζομαι και να βοηθάω όποιον έχει ανάγκη, να σέβομαι τους συνανθρώπους μου, να μη κρίνω με βάση τα στερεότυπα που- κάποιος κάπου -κάποτε- μου μετέδωσε, ούτε να τους κρίνω με βάση το πορτοφόλι... να ζω με αξιοπρέπεια και κυρίως μια μέρα όλα αυτά που έχω παλέψει για να αποκτήσω εντελώς μόνη μου- εσωτερικά και εξωτερικά- να μπορώ μια μέρα να τα δώσω στα παιδιά μου και να ναι και αυτά υπερήφανα όπως είμαι και εγω υπερήφανη για τους υπέροχους αν και αμόρφωτους γονείς μου........ μαμά και μπαμπά σας αγαπώ.... κόσμε... δε θα αλλάξεις ποτέ....