ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και μετά απο σαράντα προβλήματα,εκατό μαχαιριές και ατελείωτα βράδια πόνου,μπορώ να σας πω πως μου είναι αδύνατον πια να πονέσω.Δεν ξέρω πως συμβαίνει,αλλά τίποτα στην ζωή δεν μπορεί να με ρίξει σε εκείνο το χάος που ήμουν για 2 χρόνια.Το να σε προδώσει το άτομο που αγαπάς όσο τίποτα και καθημερινά άνθρωποι να σε πολεμούν λες και τους έχεις κάνει το μεγαλύτερο κακό,με είχε κάνει να νιώθω σκουπίδι,ένα τίποτα που δεν αξίζει παρα μόνο να το κακομεταχειρίζονται.Αλλά τελικά,σηκώθηκα, και τώρα, ότι και να συμβεί στην ζωή μου, δεν μπορεί να με πονέσει. Την τελευταία φορά που έγινε κάτι κακό,το μόνο που ένιωθα ήταν θυμός και τίποτα παραπάνω.Προσπαθούσα κάποια στιγμή να βάλω τον εαυτό μου να κλάψει για να φύγει από μέσα μου η πίεση και ήταν αδύνατον.Μέσα μου έχω παγώσει,αν και μπορώ να γελάω και να περνάω την ημέρα μου φυσιολογικά με τους φίλους μου.Απλά,ακόμα και η πιο θλιβερή εικόνα δεν μπορεί να με συγκινήσει...Τι έχω πάθει βρε παιδιά;