14.5.2015 | 02:36
_
Ειναι κατι βραδιες σαν και αυτη που γυρνας απο εξω και εχεις φαει ηττα, και απλα εισαι κουλ, γιατι το εχεις ξαναζησει το σκηνικο και λες, οκ, so what, ενας μαλακας ακομα... Και μετα σκεφτεσαι ποσο καιρο ειχες να νιωσεις κατι να σκιρταει μεσα σου και ποσο αδιαφορα περνα η ζωη χωρις αυτο το ριγισμα στη θεση της καρδιας, και φοβασαι οτι τωρα που εφτασες στα τριαντα δε σου μενουν πολλα χρονακια ακομα και εσυ θες να ερωτευτεις παραφορα, και ολοι ειναι τοσο κενοι και επιφανειακοι, και σκεφτεσαι πως δε θα ξαναεισαι εικοσι να ερωτευτεις με ολο σου το ειναι, και οτι ειναι πια αργα για μεγαλα και βαθια αισθηματα, και οτι παρολο που εισαι ομορφη η ομορφια σου καποτε θα μαραθει, και ισως να μην εχεις προλαβει να ερωτευτεις και να φτιαξεις τη ζωη σου με εναν ανθρωπο, και χωρις αγαπη και ερωτα εγω ποτε δεν ηθελα να κανω τιποτα παναθεμα με, τι θα κανω σε αυτη τη ζωη και τι θα κανω με τη ζωη που μου δοθηκε....??? Δεν υπαρχουν happy end...