ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορεί να με θεωρήσεις μια κοινή κοπέλα. Μπορεί και όχι. Θα σε παρακαλούσα όμως φίλε αναγνώστη, αν θελήσεις να με βοηθήσεις καλώς, μην με κατακρίνεις όμως και μην μου μιλήσεις άσχημα γιατί δεν ήρθα εδώ για να μάθω αν είμαι σωστή ή λάθος, αυτό το γνωρίζω από μόνη μου. Ήρθα εδώ για να με βοηθήσεις να πάρω μια απόφαση και να ξεκαθαρίσω και εγώ κάποια πραγματάκια μέσα μου. Νομίζω πως όλοι μας κάποια στιγμή νιώσαμε χαμένοι μπροστά σε ένα θέμα, ακόμα και εσύ. Το δικό μου πρόβλημα θεωρώ είναι αρκετά κοινό για πολλά άτομα και πιο συγκεκριμένα για τις κοπέλες. Εξου και το σχόλιο μου πιο επάνω. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότερες κοπέλες ερχόμαστε πολύ συχνά αντιμέτωπες με ερωτικά τρίγωνα και όχι επειδή γουστάρουμε να μας κανακεύουν και να ξέρουμε ότι αρέσουμε, αλλά γιατί προσωπικά πιστεύω είμαστε πιο περίπλοκες από ότι οι άντρες, στον τρόπο σκέψης, στο τρόπο που ενεργούμε και ούτω καθεξής..έτσι, φυσικό είναι να είμαστε περίπλοκες και στις σχέσεις μας και πιο ειδικά στα ερωτικά. Πολύ μπλα μπλα όμως για το τίποτα. Ας μπω στο θέμα για να μην βαριέσαι. Θα σου κάνω μια ιστορική αναδρομή, όσο πιο σύντομα μπορώ για να καταλάβεις τον βαθμό του προβληματισμού μου. Πριν 3 χρόνια, γνώρισα κάποιον δύο χρόνια μεγαλύτερο μου, ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν ξέρω αν το έχεις ζήσει. Από την πρώτη ημέρα της γνωριμίας μας κολλήσαμε. Μετά ήμασταν μαζί και όλα κυλούσαν ωραία.. Το πρόβλημα ήταν και είναι ότι μένω σε νησί και εκείνος μένει σε πόλη (Για να καταλάβεις, είναι μια απόσταση 4 ωρών με συγκοινωνία, πλοίο-κτελ-μετρό)και τα οικονομικά δεν βοηθάνε ιδιαίτερα. Οι μήνες περνούσαν, είχε κάνει κάτι με άλλες τουλάχιστον 4 φορές σε διάστημα 3 μηνών και όμως τον συγχωρούσα ( εκεί σε αφήνω να με βρίσεις!!) όσο περνούσε ο καιρός με θεωρούσε ακόμα περισσότερο δεδομένη εξαιτίας της ανεκτικότητας μου και κατά συνέπεια να συνεχίσει να κάνει κι άλλα με άλλες. Κλάμα κακό.. ΟΚ ΟΚ ΟΚ...προσπερνάω ενα χρόνο, καλών και κακών περιόδων, περιόδων που επανερχόταν και καταλάβαινε το λάθος του και περιόδων που ένιωθα ότι είναι ότι πιο ανώριμο υπάρχει. Είχαμε χωρίσει λοιπόν για λίγους μήνες και τα ξανά βρήκαμε (βρίσκομαι ένα χρόνο μετά έτσι;) και ειλικρινά είχε αλλάξει, ήταν άλλος άνθρωπος. Με σκεφτόταν κτλ κτλ κτλ Μήνες αργότερα, επιτέλους ήρθε σπίτι μου να μείνουμε μαζί για λίγες εβδομάδες. Ήταν πολύ όμορφα μπορώ να πω, αν και κατάλαβα ότι μπορεί να μου σπάσει τα νεύρα πολύ περισσότερο από ότι μπορούσα να φανταστώ. Οι μήνες περνάνε -θέλω να συντομεύω- χωρίζουμε(ήμαστε στον δεύτερο χρόνο). ΜΠΑΝΤ ΤΑΙΜΙΝΓΚ!!! Είχε πολλά στο πρόγραμμα και εγώ το ίδιο, πολύ κόντρα χωρίς λόγο, κατάντησε κουραστικό. Ένα μήνα μετά, γνωρίζω κάποιον άλλον ο οποίος ειλικρινά με έκανε να νιώσω και να καταλάβω τη σημασία της πραγματικής σχέσης. Πάθος-Ερωτισμό-Γέλια-Παιχνίδι-Κατανόηση-Αλληλοϋποστήριξη, επιτέλους όλα σε ένα(ν). Ο πρώην μου δεν ήθελε επαφές πλέον από την στιγμή που έμαθε ότι χώρισα γιατί πληγώθηκε. Από την μια τον καταλαβαίνω, από την άλλη εκείνος ήθελε να χωρίσουμε και εκείνος ήταν της απόψεως ότι πρέπει να είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι. Και όταν εννοώ ανοιχτόμυαλοι μη σου πάει το μυαλό πουθενά πονηρά, απλώς.. δεν του άρεσε η πίεση και η "ανάκριση". Όπως και να έχει, με το παιδί είμαστε ακόμα μαζί, κλείσαμε πρόσφατα 8 μήνες και δεν έχει αλλάξει τίποτα από την αρχή. ΟΜΩΣ!!!! Ο πρώην μου πριν 5 μήνες ήρθε σχεδόν με κλάματα στα μάτια και μου είπε πως θέλει να είμαστε μαζί. Ότι του λείπω, ότι ότι ότι..ειλικρινά δεν ήξερα πως να αντιδράσω, ένιωσα άσχημα..αλλά και ταυτόχρονα ότι μου λείπει. Ότι μου έλειψαν οι όμορφες στιγμές μαζί του. Πέρασα από πολλά στάδια. Τύψεις, στεναχώρια, θυμό, απογοήτευση κτλ. Το μόνο που του είπα τότε, είναι πως δεν ήθελα να χωρίσω και να τελείωνα μια σχέση που μου προσφέρει πολλά συναισθήματα για κάτι τόσο αβέβαιο πλέον. Το αφήσαμε γιατί θύμωσε. Μου ξανά μίλησε όμως 3 μήνες μετά (2 μήνες πριν) ότι του λείπω και ότι ανέφερα και πιο επάνω + ότι έχει αλλάξει και ήθελε να τον πιστέψω. Σου θέτω τον προβληματισμό μου τώρα.Συνέχισα να μιλάω με τον πρώην μου, όχι ερωτικά. Εκείνος προσπαθούσε να μου δείξει ότι έχει αλλάξει. Εγώ, ήμουν όσο πιο τυπική και φιλική γινόταν για να μην μπερδέψω τα συναισθήματα μου άλλο. Βρέθηκα κάποια στιγμή με τον πρώην μου πριν λίγες εβδομάδες και μιλήσαμε και από κοντά περί του θέματος. Όντως, φαινόταν αλλαγμένος και αποφασισμένος αλλά εγώ δεν ήμουν αποφασισμένη για τίποτα. Ήξερα και ξέρω ότι βαθιά μέσα μου, μου έλειπε και ότι ακόμα και τώρα ορισμένες φορές μου λείπει. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν μου λείπει ερωτικά ή σαν άνθρωπος. Διότι αυτή την στιγμή είμαι σε σχέση και δεν έχω καθαρό μυαλό να εξετάσω λογικά και ήρεμα χωρίς πιέσεις το θέμα με τον πρώην μου.Αφού λοιπόν δεν πήρε αυτό που ήθελε, δηλ. δεν δέχθηκα να είμαι μαζί του ξανά και του ζήτησα να αφήσει τον καιρό να περάσει και θα δούμε, θύμωσε και μου ζήτησε να μην ξανά μιλήσουμε. Το έχει πει πολλές φορές αλλά αυτή την φορά με έχει διαγράψει από οποιοδήποτε μέσον επικοινωνίας και όπως είπα και πριν δεν μου είναι εύκολο να μετακινηθώ εκεί που μένει γιατί μένω σε νησί. Πες μου λοιπόν, τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνω;; Να προσπαθήσω με κάποιον τρόπο να επικοινωνήσω με τον πρώην μου να κρατήσουμε μια τυπική σχέση (φιλική) και βλέποντας και κάνοντας μετά ή να το αφήσω τελείως το θέμα, να ηρεμήσω, να το ξεχάσω και να αφεθώ επιτέλους στην σχέση μου την τωρινή που δεν μου έχει κάνει και τίποτα κακό, για να σου λέω την αλήθεια;; (Αντιθέτως μου φέρεται υπέροχα και με κάνει ευτυχισμένη και εγώ το ίδιο όσο μπορώ).Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σουΦιλικά.