ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 26 χρονων,μενω με τους γονεις μου και τον αδερφο μου(27).απο τα 20 ως φοιτητης φροντιζα να εχω δικο μου εισοδημα ωστε να μην επιβαρυνω τους γονεις μου.καπου στα 22 παρατησα τις σπουδες μου,γιατι αυτο που εκανα για να εχω ενα χαρτζιλικι,"μεγαλωσε" και εβλεπα οτι μπορει να γινει κατι καλο και δεν ειχα αδικο.απο τα 23 και μετα εχω ενα καλο εισοδημα και γκρινια γιατι παρατησα τις σπουδες μου για κατι που οι γονεις μου δεν καταλαβαινουν καν οτι μπορει να γινεται,οπως και το μεγαλυτερο κομματι της κοινωνιας για να μην τους αδικω.απο την αλλη,ο αδερφος μου αν και σκιζεται για να βρει δουλεια,δεν μπορει να βρει κατι στο αντικειμενο του,κανει δουλειες του ποδαριου περιστασιακα,αλλα ειναι κατα βαση ανεργος και οχι στην καλυτερη ψυχολογια.επειδη απο τα φοιτητικα χρονια μεχρι σημερα τα εισοδηματα των γονιων μου ελλατωθηκαν,βοηθαω εγω τον αδερφο μου,και δεν με πειραζει καθολου,το ιδιο θα εκανε και αυτος,εχουμε πολυ καλη σχεση.Αυτο που με πειραζει ειναι οτι οι γονεις μου θεωρουν δεδομενο οτι πρεπει να του δινω λεφτα ,γιατι εγω ειμαι ο τυχερος που χωρις προσοντα,βγαζω λεφτα και ο αδερφος μου,με τις σπουδες τις ξενες γλωσσες κλπ δεν μπορει να βρει δουλεια και σε τι αδικη κοινωνια ζουμε κλπ.Δεν εχω ακουσει μια καλη κουβεντα ποτε,για το πως καταφερνω και επιβιωνω στον κλαδο μου,ακομα και μετα απο 6 πετυχημενες χρονιες πλεον,αλλα θα ακουσω πολλες φορες οτι πρεπει να τελειωσω τις σπουδες μου γιατι ποτε δεν ξερεις τι γινεται.Μεχρι προτινος αυτο που εψαχνα ηταν η αναγνωριση,πλεον δεν με νοιαζει η αποψη τους η τουλαχιστον σταματησα να ελπιζω οτι θα αλλαξει η σταση τους.το μονο που θελω ειναι να φυγω απο το πατρικο μου γιατι περα του οτι αυτο νομιζω οτι πρεπει να κανει ο καθενας απο μια ηλικια και μετα αν εχει την οικονομικη δυνατοτητα,δεν τους αντεχω αλλο,αλλα σκεφτομαι τον αδερφο μου και πως θα του φανει ολο αυτο και αν τον ριξει και αλλο ψυχολογικα,ενας φιλος μου ειπε να του πω να ερθει να μεινει μαζι μου,αλλα δεν προκειται να το δεχτει οταν δεν θα μπορει να συνεισφερει καθολου στα εξοδα του σπιτιου,οποτε σκεφτομαι να περιμεων να βρει μια δουλεια,απο την αλλη θελω να ξεφυγω απο τη γκρινια των γονιων μου σαν τρελος.