ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικα τι ειναι καλυτερο? Να εισαι μονος ή να περιτριγυριζεσαι απο ανθρωπους που σε κανουν να νιωθεις μονος? Με αλλα λογια, ειναι προτιμοτερο να μην εχεις φιλους κ να καθεσαι ολη μερα σπιτι ή να βγαινεις με ανθρωπους που δεν σε γεμιζουν κ με τους οποιους εχεις επιφανειακες σχεσεις, απλα για να πεις οτι βγηκες? Ρωταω γιατι συνηθως λενε οτι ειναι καλυτερο να εισαι μονος απ το να εχεις ψευτικους "φιλους", αλλα εγω πιστευω οτι το να εχεις 3-4 γνωστους για να πατε για εναν καφε/ποτο κλπ σε κανει να ξεχνιεσαι για λιγο κ να μη νιωθεις μοναξια. Ενω το να μενεις ολη μερα σπιτι αναποφευκτα σε μεγαγχολει. Βεβαια απ την αλλη, αυτος που δεν εχει φιλους το ξερει κ ετσι δεν εχει καμια απαιτηση απο κανεναν, ενω αυτος που εχει απλα γνωστους, μπορει να θεωρει λανθασμενα οτι αυτοι ειναι φιλοι του, κ θα απογοητευτει οταν συνειδητοποιησει οτι αυτοι δεν τον νοιαζονταν πραγματικα, οτι δεν τον στηριξαν οταν επρεπε κλπ. Θα ηθελα να ακουσω προσωπικες σας γνωμες με βαση την εμπειρια σας. Πως νιωθετε οσοι δεν εχετε καθολου φιλους κ οσοι εχετε ανθρωπους που θεωρουσατε φιλους αλλα σας αποδεικνυουν καθημερινα οτι δεν ειναι κ τοσο φιλοι.