ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ειχα το θαρρος να σου μιλησω. Καθολου. Τιποτα. Μόνο κοιτουσα απο μακρυα. Ειπα ή θα μεινω να κοιταζω ή θα πρεπει να κανω κατι.Τελικα εισαι ήδη στην παρεα μου και ψιλομιλαμε. Προσπαθω να σε φλερταρω. Δεν τα καταφερνω και πολυ. Ενω νομιζω πως εχω πει ή κανει κατι που θα βοηθησει να καταλαβεις πως μου αρεσεις, ξανασκεφτομαι τη φαση και λεω σιγα το πραμα που εκανα. Δε με αγνοεις, αλλα δε δειχνεις ξεκαθαρα να καταλαβω αν παιζει κατι. Φοβαμαι πως θα παρω λαθος μηνυματα επειδη μ'αρεσεις.Οσο συγκρατημενη και μαζεμενη ειμαι μαζι σου το ιδιο εισαι και εσυ μαζι μου. Αραγε να ναι το οτι δε γνωριζομαστε πολυ?Να ναι το οτι ειμαστε και οι δυο γυναικες και φοβομαστε τους γυρω μας?Αποζητω μια κινηση σου, μια λεξη, ενα μηνυμα να καταλαβω κατι.Καποτε τα βλεπω, καποτε οχι. Αναλυω ξανα και ξανα τις κινησεις σου τα μηνυματα σου και λεω οχι δεν ηταν τιποτα σπουδαιο.Καποιες στιγμες αμηχανιας μας τις καταλαβα μονο εγώ?Σε 2-3 ακυρα που με εβαλες να συμμετασχω ειναι τυχαια?Αυτο το συγκεκριμενο χαμογελο σου που με κοιταξες με χαμηλωμενο κεφαλι και ματια που μου μιλησαν, αραγε τι να μου ειπαν?Αυτο το χαμογελο και το βλεμμα εχουν καρφωθει στο μυαλο μου. Θελω να το ζησω ξανα και ξανα.Πρεπει να παρω μια βαθεια ανασα και να κανω κατι ακομα πιο σπουδαιο. Δε ξερω τι, ελπιζω να μου βγει. Μακαρι να θες και εσυ τοσο, οσο θελω κι εγω.Να βγουν ολα αληθινα.