ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι σχεδον 18 και η ζωη μου ειναι αθλια.Βασικα εχω ξεχασει τι ειναι αυτη η λεξη "ζωη".Εχω μια οικογενεια που ειναι πραγματικα οτι να'ναι,μαλωνουν συνεχεια στην οικογενεια μου και πολυ συχνα περνει και εμενα η μπαλα (χωρις λογο και αιτια),εκνευριζοντε και θυμωνουν με το παραμικρο και καθε φορα που γινεται αυτο (συχνα δηλαδη) ριχνουν το φταιξιμο σε εμενα και ακουω χριστοπαναγιες.Η μανα μου με λεει αχρηστη και σκουπιδι (ποτε δεν καταλαβα τον λογο) ο πατερας μου της λεει να με χτυπαει (Πραγμα που γινεται) και τα αδερφια μου με λενε ασχημη και με βριζουν η με ειρωνευοντε."Ευχαριστω" που μου δημιουργησαν ψυχολογικα απο μικρη,"ευχαριστω" που ντρεπομαι να κυκλοφορω στον δρομο γιατι αισθανομαι η πιο ασχημη πανω στην γη,"ευχαριστω" που μια μερα νευριασαν για κατι ανουσιο και με χτυπησαν με το φορτιστη με αποτελεσμα να ποναω μεχρι το κακαλο και να εχω σημαδια,"ευχαριστω" που για ολες τις φορες που μου χτυπησαν το κεφαλι στον τοιχο και ενα ακομα πιο μεγαλο "ευχαριστω" που μου κατεστρεψαν την "ζωη" μου και χαρακωνομουν απο τα 12 και πριν εναμιση χρονο(οταν ημουν 16.5) που το εμαθαν μου ειπαν απλα οτι τους κανω ρεζιλι και φωναζαν ασταματητα.Επισης απο μικρη δεν με αφηναν να κανω παρεα με αγορια και τωρα που κοντευω τα 18 δεν με αφηνουν να κανω σχεση παρολο που ειχα και οταν το εμαθαν με ειπαν "πουτανα" και "τσουλα" με αποτελεσμα ολο αυτο να με κανει να μην νιωθω καθολου ανετα στις προσωπικες μου στιγμες.Και σαν δεν εφτανε ολο αυτο το τελευταιο μου αγορι διεδωσε σε ολους του τους φιλους πως "προχωρησαμε" για να ψωνιςτει,πραγμα που δεν εγινε ποτε καθως ειμαι ακομα καρθενα,και με εκανε να νιωθω ξεφτιλα και τσουλα. Εχω πολλα να γραψω ακομα αλλα το μονο που θα πω ειναι οτι δεν θελω να ζω,ακουω φιλες μου να μιλανε για τις οικογενειες τους και ζηλευω τοσο πολυ.Δεν εχω κανει ΤΠΤ για να το περναω ολο αυτο!Αφου ηταν τοσο αχρηστοι (σορρυ κιολας) να με μεγαλωσουν σε τετοια κατασταση καλυτερα να μην εκαναν!Τα προφυλακτικα δεν τα ηξεραν;