ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγο ήρθα αντιμέτωπη και πάλι με το μεγάλο μου φόβο. Μην κοροιδέψετε... Ναι ήταν μια αράχνη. Μια μαύρη ανατριχιαστική περίπου 3 εκατοστά αράχνη, από αυτές τις πηδηχτούλες. Στο πρώτο μου βλέμα την πέτυχα σε απόσταση 1,5 μέτρου να περπατά στον τοίχο. Κατάλαβα ότι πανικλοβλήθηκα ακαριαία καθώς γούρλωσα τα μάτια και οι παλμοί μου βάρεσαν κόκκινο. Αμέσως πετάχτηκα από την καρέκλα και σε λίγα λεπτά εκείνη βρέθηκα να περπατά στον τοίχο ακριβώς από πίσω. Δεν ήθελα να την ξεπαστρέψω καθώς πιστεύω (βάση της δικής μου αντίληψης και θεωρίας για τη ζωή), ότι κάθε ζωντανό πλάσμα έχει ψυχή και όπως εγώ δεν θα ήθελα να με φονεύσουν δεν θα ήθελα με τη σειρά μου να το κάνω. Όμως δεν άντεχα να ζω ούτε δευτερόλεπτο στο δωμάτιο μην γνωρίζοντας που βρίσκεται σε περίπτωση που έχανα οπτική επαφή. Βρισκόμουν λοιπόν σε απόσταση 3 μέτρων (απόσταση ασφαλείας XD ) και την κοιτούσα έντρομη. Ήξερα ότι έπρεπε να πεθάνει για να μην πεθάνω εγώ από ανακοπή. Πήρα λοιπόν μια σκούπα γύρισα στο δωμάτιο και τη βρήκα ακόμα να φέρνει βόλτες πίσω από την καρέκλα. Την χτύπησα από απόσταση ελαφρά και για να καταλάβετε για τι τέρας μιλάμε στα δικά μου τα μάτια, ακούστηκε «κτακ» οταν έσκασε κάτω...! Το κτάκ μου ακούστηκε σαν γδούπος και ανατρίχιασα ολόκληρη. Αρχισα να την χτυπάω με τη σκούπα γιατί δεν δεχομουν ούτε να την πατήσω. Όταν την εξολόθρευσα ηρέμησα κάπως αλλά για λίγα λεπτά ένιωθα μια αίσθηση ότι με περπατούν αράχνες και ανατρίχιαζα. Η ανατριχίλα κράτησε για μερικά λεπτά. Ξέρω τι θα πείτε... Να πάω σε ψυχολόγο. Δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει αυτό. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι είναι αυτό που δεν αντέχω στις αράχνες. Τις φοβάμαι πραγματικά πολύ. Δεν νομίζω ότι έχω άλλη φοβία. Ξέρω ότι είναι ένα πλάσμα που δεν μπορεί να με βλάψει κι όμως.. δεν μπορώ να εξηγήσω τι φταίει και από που ακριβώς προέρχεται αυτή η φοβία. Μου έχουν κάνει πολλές φορές άτομα εκφοβισμό κρατώντας αράχνη και έκανα σαν παρανοική... Δεν θέλω να έρθω ξανά αντιμέτωπη με άνθρωπο που θα θέλει να τεστάρει την ψυχραιμία μου γελώντας και κοροιδεύοντάς με για το φόβο μου. Αυτό...