ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το παρελθόν δεν ζει πια και έχω αποδεχτεί ότι η ζωή προχωράει. Λοιπόν ειμαι γυναίκα 31 ετών. Κάποτε σε Πολυ νεαρή ηλικία γνώρισα τον τότε σύντροφο μου. Δεδομένου του νεαρού της ηλικίας μου όταν έκανα κάτι μαζί του δεν σκέφτηκα αν ηταν όσα ήθελα για μένα. Ήταν μια δεκαετία μεγαλύτερος μου και γω γύρω στα 16. Πολύ καλός και ευγενικός τα πρώτα χρόνια και γω πολύ συνεπαρμενη με αυτό που ζούσα. Μέσα σε δύο χρόνια μου συμπεριφορά ταν λες και ήμουν γυναίκα του. Μου έκανε πρόταση να ζήσουμε μαζί και να το επίσημο ποίησουμε.Ήμουν μόνο 19 και το δέχτηκα. Σχεδόν με έπεισε. Ναι ίσως με υποτιμάει αυτό που γράφω αλλά δεν ήξερα που εμπλεκα. Όχι ότι δεν το ήθελα και γω αλλά σύντομα όταν αυτό έγινε εκεί που είχα τα όνειρά μου όσο και αν τα κυνηγούσα όλο ερχόταν σε δεύτερη μοίρα μιας και πλέον οι προταιρεοτητες ήταν το σπίτι τα έξοδα οι οικογενειακες συγκεντρώσεις και γω ένοιωθα συνεχώς σαν ψάρι έξω από τα νερά. Δεν ηταν ότι μου έλειπε να έχω άλλες εμπειρίες αλλά κάτι στη συμπεριφορά του δεν μου άρεσε. Ήταν πολύ απότομος γενικά πολύ νευρικός και στο σεξ τον ενδιέφερε μόνο η δική του ικανοποίηση. Επιπλέον προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με γεμίζει αν ασφάλειες.Με προκαλούσε με τη συμπεριφορά του να τον ζηλεύω και γενικά με έκανε να χάνω την ηρεμία μου και την αισιοδοξία μου γενικότερα μιας και ήταν και αρνητικός σαν άνθρωπος. Το μόνο που ήθελε ήταν μια μηχανή του σεξ. Μια που θα γεννήσει τα παιδιά του κ από ποιότητα η επικοινωνία τίποτα. Τελικά τον σιχάθηκα χώρισα με. .Μείναμε μαζί μια 7 ετια αλλά ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να ξεπεράσω την ανασφάλεια μου να εμπιστευτώ τους άνδρες. Φοβάμαι τις σχέσεις κ το γάμο κ μόνο στην ιδέα τρομάζω. Δεν ξέρω αλλά το μυαλό μου το έχει καταγράψει ως κάτι αρνητικό. Από τότε έχω κάνει άλλες δύο σχέσεις με μικρό διάστημα αλλά δυσκολεύομαι να συνεχίσω όταν πρέπει να ανοιχτώ λίγο περισσότερο. Όχι ότι οι επόμενοι έκαναν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να με γνωρίσουν καλύτερα αλλά μερικές φορές σκέφτομαι μήπως φταίω και γω και ειμαι υπερβολική. Όταν σκέφτομαι το μέλλον μου θα ήθελα να κάνω οικογένεια και παιδιά αλλά από την άλλη κάτι μέσα μου έχει αλλάξει σημαντικά. Σκέφτομαι να επισκεφθώ ψυχολόγο για πρώτη φορά γιατί έχω χάσει κάποιες ισορροπίες σαν άνθρωπος. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας? συγνώμη για το τεράστιο κείμενο.