ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω βαρεθεί πια πραγματικά να ειναι Μονη μου.Δεν μου λείπει κατι αντικειμενικα ίσα ισα ακούω συνεχώς κολακευτικά λόγια απο τους άλλους αλλα παρ ολα αυτα τιποτα καλο δεν συμβαίνει στα προσωπικά μου.Θα ήθελα τόσο πολυ να εχω τον άνθρωπο μου και να μην ειμαι καθε βράδυ ολομοναχη.Ειμαι σε μια πολυ απαιτητική σχολή και αγχώνομαι ιδιαίτερα για τα μαθήματα και απο πάνω δεν εχω κανένα να παω μια βόλτα,να κοιμόμαστε μαζι,να μοιραζόμαστε τη ζωη μας.ΣΥχνα απογοητεύομαι πολυ και προσπαθω να σκεφτώ τι κανω λαθος.Ιδιως μετα απο την πρωτη αποτυχημένη μου προσπάθεια να ειμαι με κάποιον έπεσα πολυ.Επενδυσα πολυ συναισθηματικά γιατι ένιωσα πως ήταν αυτο που περίμενα παντα στη ζωη μου και αφέθηκα.Αλλα αυτός εξαφανίστηκε ετσι χωρις λόγο ενώ ήταν ολα μια χαρά υποτιθεται.ακομα με βασανίζουν τα γιατι και αυτός άφαντος.περασα τς πιο δύσκολες στιγμές τις ζωης μου και τωρα προσπαθω πραγματικά να επικεντρωθώ σε αλλα πράγματα για να ξεχαστω αλλα δεν ειναι τιποτα όπως πριν.ΝΙωθω πως με άλλαξε τόσο αυτη η εμπειρία,άλλαξε τον τροπο που αντιμετωπίζω τα παντα.ακομα και σε ψυχολόγο πήγα μια φορα αλλα δν ξερω τι να κανω για να βοηθηθω πλέον.Το μονο που ξερω ειναι οτι δεν το αξίζω γιατι ξερω πως εχω καλα στοιχεία σαν άνθρωπος μαζι με τα άσχημα που ολοι μας έχουν ...ευχαριστω όσους μπουν στον κόπο να το διαβάσουν και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλα δεν εχω που αλλού να τα πω