ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να πω σας και γω τον "πονο"μου, αν και γνωριζω πολυ καλα οτι σε σχεση με αλλα προβληματα προκειται για ανουσιο...μερικες φορες ομως θελεις απλα λιγο να παραπονεθεις.Λοιπον, ειμαι μια νεα κοπελα, σπουδαζω,με αρκετα ενδιαφεροντα, πολυ φιλικη και κοινωνικη και αρκετα,οσο τουλαχιστον επτιρεπω στον εαυτο μου να θεωρει, εμφανισημη. Ναι, το προβλημα μου ειναι κλισε. Δεν μπορω να βρω εναν ανθρωπο να ταιριαξω.Δεν ειναι ομως τοσο απλο, βγες κανε γνωριμιες και θα τον βρεις. Μου λενε οτι εχω πολυ ανεβασμενο τον πηχη, οτι περιμενω πολλα. Ειναι κακο ομως να μην συμβιβαζεσαι,να μην χρειαζεται να το παιζεις χαμηλοτερου νοητικου επιπεδου για να τα βρεις με καποιον;Εχω πολλους φιλους αγορια και μου λενε οτι αυτη η σοβαροτητα που εκπεμπω και η αυτοπεπειθηση που (φαινεται να) εχω με κανει απροσιτη. Μπορω να ειμαι και γλυκια και τρυφερη, και με τους φιλους μου συνεχως ετσι ειμαι αλλα, δεν ξερω..μπορει να προβαλλω πραγματι κατι αλλο σαν προστασια. Η αληθεια ειναι πως φοβαμαι λιγο την δεσμευση, θεωρητικα δηλαδη, αλλα νομιζω οτι θα μου φυγει οταν γνωρισω εναν ανθρωπο που πραγματικα θα νιωσω οτι ταιριαζω. Πως θα τον γνωρισω ομως ετσι; ειναι τυχαιες οι γνωριμιες; να τα ριξω στην τυχη μου; φταινε οι ανδρες που εχουν χασει την δικη τους αυτοπεποιθηση και ελαχιστοι κανουν κινηση αν γνωρισουν δυναμικη κοπελα;;Εγω, νομιζω τουλαχιστον, προσπαθω και ευκαιριες να δινω και να ανοιγομαι. απλα δεν συμβαινει.ή μηπως φταιει ο τροπος που σκεφτομαι; που δεν βρισκω ευχαριστηση στις περιστασιακες σχεσεις,που ψαχνω εναν ανθρωπο να με θελει οχι μονο για το σωμα μου αλλα και για την προσωπικοτητα μου και το ιδιο να συμβαινει και απο πλευρας μου; καποιον που να σεβομαι αλλα και να θαυμαζω, καποιον που θα συνδεομαι και εγκεφαλικα;με απωθει τοσο πολυ ο τροπος σκεψης που υπαρχει σημερα γυρω απο τις ανθρωπινες σχεσεις, χωρις πραγματικους δεσμους, γρηγορο και ευκολο σεξ παντου, σεξισμος και εκμεταλλευση και απο τα δυο φυλα.ομως μηπως πραγματι ψαχνω τον πριγκιπα του παραμυθιου; και αν δεν ειμαι ενταξει με τιποτα λιγοτερο; ειναι καλυτερο να περιμενω μεχρι να τον βρω η πρεπει να συμβιβαστω στα περισσοτερα απο αυτα που εχω στο μυαλο μου; φαινεται οτι περιμενω τοσα πολλα ομως απλα ψαχνω εναν ανθρωπο που θα συνεννοουμαστε, που θα εκτιμαμε και που δεν θα φοβομαστε ο ενας τον αλλον.Να ερωτευτω.δεν χανω την ελπιδα μου, σαφως υπαρχουν ανθρωποι εκει εξω που σκεφτονται σαν κα μενα. δεν ξερω, ισως λιγοτεροι ομως στην ηλικια μου. Δεν προκειται να κανω κατι που δεν θελω μονο και μονο για να πω οτι δεν ειμαι μονη, δεν με ενδιαφερει αυτο, απλα μερικες φορες θελω να τα βαλω με καποιον για το πως εχει γινει ο κοσμος που ζουμε,με ολα αυτα τα ευτελη προτυπα,με την επιφανεια και παλι την επιφανεια. ενας ανθρωπος της δικης μου ιδεολογιας δεν μπορει δηλαδη να ερωτευτει; σιγουρα παντως οχι με την ευκολια που ερωτευονται ανθρωποι με διαφορετικα ιδεωδη. αυτα. παραληρημα. συγγνωμη θα κατηγορησω την μοναξια μου και τις κοινωνικες σπουδες μου (ειναι και περιοδος εξεταστικης, καταλαβαινετε! )