Λοιπόν όσοι γκρινιάζετε για την απλυσιά άλλων προτείνω λύση.Παίρνετε από αυτά τα ωραία τα αντιβακτηριδιακά,αρωματικά,υγρά μαντηλάκια και τα βάζετε στη μυτούλα σας.Εγώ αυτό κάνω.Έχω και το κεφάλι μου ήσυχο αφού έτσι δεν πιάνω με γυμνό χέρι τα διάφορα σημεία που έχουν ακουμπήσει διάφοροι.Η υποχόνδρια της παρέας.
19.6.2015 | 15:17
Ο γολγοθάς προς Πυλαία.
Πήγα το πρωί να γράψω και αφού έγραψα, πήρα κατόπιν το αστικό να πάω προς την Πυλαία, για να συναντήσω την παρέα μου. Μπαίνω μες στο αστικό με μια συγκρατημένη χαρά, καθώς είχα γράψει σχετικά καλά και μετά από κανένα 10λεπτο αρχίζει ο γολγοθάς.Αρχικά, ήμασταν στοιβαγμένοι σα σαρδέλες ο ένας πάνω στον άλλον, μιας και ήταν ώρα αιχμής, με κάθε λογής τυπάδες: φοιτητόκοσμος, γυναικόπαιδα, μεσήλικες, ζητιάνοι με ακορντεόν κοκ. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια.Στο καπάκι μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό, ξαφνικά έρχεται μια μπόχα με άρωμα κλανίλα. Προφανώς κάποιος/α την αμόλησε και βρώμισε το αστικό. Για καλή μας τύχη, ευτυχώς ήταν ανοικτά τα παράθυρα και δεν έχει και ιδιαίτερη ζέστη σήμερα, με αποτέλεσμα να εξατμιστεί γρήγορα ο πόρδος.Σε περίπτωση καύσωνα δηλαδή, είμαστε υποχρεωμένοι ρε μάγκες/ισες να μυρίζουμε πότε τις κλανιές σας, πότε την ποδαρίλα σας, πότε την βρωμομασχαλίλα σας και να κυκλοφορούμε με μάσκες οξυγόνου;Για σοβαρευτείτε λίγο.
1
