ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,είμαι έφηβη και ζω σε μια επαρχιακή πόλη. Από μικρή ηλικία λέω πως θέλω να σπουδάσω στο εξωτερικό -κυρίως Αγγλία- για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι πως εδώ δυστυχώς,στην πατρίδα μου, δεν βλέπω μέλλον...Τόσα χρόνια οι γονείς σκοτωνόντουσαν στις δουλειές και στα μεροκάματα για να σπουδάσουν τα παιδιά τους,για να μην τους λείψει τίποτα και να βρουν μια καλή δουλειά και όλα αυτά για το τίποτα.Είναι όλοι άνεργοι πλέον. Επίσης σιχαίνομαι όλα τα πολιτικά-κοινωνικά συστήματα της Ελλάδος.Εννοώ τα υπαρκτά τα οποία ευνοούν ελάχιστους και απλά δεν βγάζουν κάπου,καθώς και τα ανύπαρκτα που θα έπρεπε να εφαρμόζονται για να συνυπάρχουμε αρμονικά. Και οταν αναφέρομαι σε συστήματα εννοώ απο τους πιο μικρούς νόμους και πράξεις όπως τα αδέσποτα που ο Δήμος δεν δίνει ένα παλιό κτίριο για να τα στεγάσει και κυκλοφορούν στους δρόμους σκελετωμένα και πονεμένα, μέχρι τους φόρους κληρονομιάς και τον ένφυα που τον στέλνουν μέχρι και σε ανήλικους...Πονάω που θα αφήσω πίσω την Ελλάδα και τους ανθρώπους μου και ίσως είναι εγωιστικό που φεύγω επειδή θα το κάνω για μια δικιά μου καλύτερη ζωή όμως δεν μπορώ να αφήσω να πάνε στράφι τόσες προσπάθειες οικονομικές,σωματικές και ψυχολογικές των γονιών μου για το τίποτα. Και επιπλέον οι γνώσεις που θα πάρω από ένα Ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν είναι ούτε το 1/3 αυτών που θα πάρω απο ένα οργανωμένο και σωστό του εξωτερικού...