ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...παει ενας χρονος που δεν ειμαστε μαζι....νιωθω τοσο μονη.....σκεφτομαι συνεχεια αυτα που περασαμε μαζι....που παντα προστατευε η μια την αλλη που ακομα κ αν μαλωναμε την αλλη μερα ολα ηταν κομπλε σαν να μην εγινε τπτ....ποτε δεν μαλωναμε για αγορια....μοιραζομασταν τα παντα......ουτε με την αδερφη μ δεν ημουν ετσι......θυμαμαι περιμενα πως κ πως να ερθει το απογευμα για να βρεθουμε...αν κ τις περισσοτερες φορες δεν ειχα υπομονη κ παντα εβρισκα δικαιολογια για να παω σπιτι της(οτι κ καλα ξεχασε κατι πραγματα η οτι ξεχασα εγω)και περνουσε η ωρα κ οι δικοι με φωναζαν.....παντα περνουσα καλα μαζι της....οταν δεν ημουν καλα η ειχα ενα θεμα δεν ετρεχα στους γονεις μ η στην αδερφη μου να το πω....πηγενα ΠΑΝΤΑ στην κολλητη μ.....κ αυτη παντα με βοηθουσε κ με εκανε να το ξεπερασω κ να χαμογελασω παλι......ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ?!?!? ολοι μερα σπιτι να βαριεμαι την ιδια μ την ζωη.....και το χειροτερο να ξερεις οτι το μονο που σας χωριζει ειναι μια γωνια και να μην μπορεις να την δεις.......και ολα αυτα γιατι με προδωσε και δεν γυρισε να ζητησει ουτε ενα συγνωμη.....απο τοτε μ ειναι δυσκολο να ξανακανω φιλες...δεν μπορω να εμπιστευτω καμια.....δεν μπορω ουτε να χαρω με το αγορι μ οταν βγενουμε εξω με την δικη του παρεα γιατι σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχα κ την κολλητη μου μαζι........πως θα το ξεπερασω???