25.6.2015 | 23:33
Εξομολογούμαι
Οτι η πρώτη μου σχέση με πολιορκούσε μέχρι που τελικά αποφάσισα να είμαστε μαζί.Ηταν ο πρώτος με τον οποιο είχα ολοκληρώσει ,το ήξερε,ενώ του άρεσε να το κάνουμε συχνά απο back.Mόλις είδε οτι κολλάω άρχισε να μου λέει ότι δεν είχε καιρό για αγάπες και λουλουδια αλλά παρόλα αυτα εγώ έμεινα μαζί του εννέα μηνες με την ελπίδα οτι δε μπορεί κάτι θα νιώθει και αυτός όμως δεν έκανε κάτι να με διώξει...Εκεί όμως εγώ να τον νοιάζομαι και να τον θέλω ,μέχρι που μετά από μία έξοδο με παρατησε σα στημενη λεμονοκουπα.Σκατά συναίσθημα να συνειδητοποιείς οτι τόσο καιρό ήσουν η καβατζα κάποιου...και ακόμα πιο ηλιθια και γω που γέμισα την ψυχή μου με τόση πικρα,πολύ πίκρα...Μέχρι να τον συναντήσω ήμουν τελειως στον κόσμο μου,σε ένα ρόζ συνεφάκι,δεν είχα πειράξει κανέναν...Θυμός και πίκρα
