ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ωρες,ωρες σκέφτομαι πριν απο δεκα χρονια..πως ημουν μικρη.Έβγαινα εξω,φωναζα απ το μπαλκονι μου στο μπαλκονι της Αννας,εβγαινε και πηγαίναμε κατω να παιξουμε.Φωναζαμε τον Γιαννη,τον Δημητρη και τη Κατερινα.Παιρναμε τα ποδηλατα και αλωνίζαμε σε ολη τη γειτονιά.Και μαλώναμε μονο για το παιχνιδι,μονο για τις κουνιες,τη μπαλα και τα ποδηλατα.Μονο για το κρυφτο.Βαζαμε απο ενα ευρω,παιρναμε πιτσα και καθομασταν ολα μαζι και τρωγαμε στις σκαλες του σπιτιου.Τωρα; η Κατερινα στην Αθηνα με τους γονεις της,Η Αννα Γερμανια,ο Γιαννης νεκρος απ τα 17 του σε τροχαιο με το μηχανάκι (η μαλλον μηχαναρα) που του αγορασε ο πατερας του για να ξεφύγει απ τις τύψεις που ποτε δεν ηταν εκει γι αυτον (ειρωνεία ε;)Ποσες φορε με ειχε παει βολτα με τη μηχανη.Και εγω με τον Δημητρη αγνωστοι μεταξυ αγνωστων.Να κοιταζόμαστε και να σκεφτομαι "που πηγαν τα χρονια που σε ξερω; Απ τα πεντε μας ολα μαζι.Και τωρα;".Μου λειπετε ολοι.Και παιδια..ενα πραγμα να γνωριζετε. Ενα πραγμα που το εμαθα απ τη ζωη,δε μου το ειπε κανενας και κανενα δε θα πιστευα αν δε το βλεπαΣτον δρομο,παντα στα ατυχήματα η μηχανη την πληρώνει. Παντα. ΤΑ ΣΙΧΑΊΝΟΜΑΙ.ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΥΑΛΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΦΙΓΟΎΡΑ (οχι ο Γιαννης δεν ετρεχε) αλλα τοσο το χειροτερο.ΣΙΧΑΊΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ,ΟΤΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΕΝΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ Η ΜΑΝΑ ΣΑΣ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ.ΟΛΟΙ.Αυτα.Ας γυρισω στην φοιτητική μου ζωη τωρα μετα απο αυτο το διάλειμμα σκέψης. Πηγή: www.lifo.gr